چکیده:
بررسی مبانی، اصول و روشهای پرورش حبّذات متعالی از دیدگاه اسلام، هدف اصلی مقاله حاضر است. برای نیل به این هدف از روش توصیفی−تحلیلی، استنتاجی و نقد درونی استفاده شده است. یافتههای به دست آمده، بیانگر آن است که در ارتباط با حبذات، رویکردهای مختلفی از قبیل خودگروی اخلاقی و خودگروی روانشناختی وجود دارد که با دلایل مستدل مورد نقد قرار گرفتند. به نظر میرسد رویکرد «حبذات متعالی» براساس آموزههای اسلام، یک نگاه کلان و همه جانبه به بحث حب ذات دارد. در این راستا، با ابتنا به حب ذات الهی، ابتدا اصول رشد متعالی، نوعدوستی و حب الهی استنباط و سپس، روشهای تربیتی خدا آگاهی، خودآگاهی، ارتقاء من متعالی، رشد متوازن شخصیتی؛ داشتن هویت اخلاقی باز، ارج نهادن به احساسات انسانی؛ ابتنای محبت به دیگران بر پایة محبت الهی و تکیهگاه قرار دادن خداوند در زندگی بهعنوان نتایج حبذات متعالی براساس دیدگاه اسلام استخراج شدند. پیشنهاد میشود که اسناد فرادستی نظام آموزشوپرورش با توجه به مؤلفههای حبذات متعالی نقد و بررسی شده، مؤلفههای حب ذات متعالی در برنامه درسی پنهان و آشکار بررسی شود. از جمله پیشنهادات کاربردی، فراهم کردن بسترها و انگیزههای لازم در نظام تعلیموتربیت برای حرکت به سمت حبذات متعالی؛ ترویج نوعدوستی، دیگرگرایی و هویت باز اخلاقی در آموزشوپرورش رسمی و غیررسمی است.
The main purpose of this article is to investigatethe foundations, principles, and methods of cultivating transcendental self-love from the Islamic perspective. In so doing, a descriptive-analytical, deductive, and Internal Critique have been used. The findings indicated that regarding the self-love, there are various approaches, such as ethical egoism and psychological egoism that were criticized by reasonable reasons, Based on the Islamic doctrines, "transcendental self-love" seems to have a broad and holistic view towards the self-love. In this regard, building on transcendental self-love, first, on the view of Islam transcendental growth, altruism and divine love principals were deducted, and then, educational methods, God-awareness, self-awareness, upgrade the transcendent self, balanced personality development, open ethical identity, respect for human emotions, love others based on divine love and reliance on God in life were extracted. Based on the findings, it is suggested that according to the components of transcendental self-love governmental documents of the education system be criticized and components of the transcendental self-love be examined in the hidden and formal curriculum. It is recommended that in necessary contexts and motivations to move towards the transcendental self-love, altruism, and open ethical identity be provide.
خلاصه ماشینی:
در اين راستا، با ابتنا به حب ذات الهي ، ابتـدا اصـول رشد متعالي ، نوع دوستي و حب الهي استنباط و سپس ، روش هاي تربيتي خدا آگاهي ، خودآگـاهي ، ارتقاء من متعالي ، رشد متوازن شخصيتي؛ داشتن هويت اخلاقـي بـاز، ارج نهـادن بـه احساسـات انساني ؛ ابتناي محبت به ديگران بر پايۀ محبت الهي و تکيه گـاه قـرار دادن خداونـد در زنـدگي به عنوان نتايج حب ذات متعالي براساس ديدگاه اسلام استخراج شدند.
بنـابراين ، يکي از آثار تاريخي بـه جامانـده کـه هـر روزه مهـر تأييـد بـر آن مـي خـورد، نـوع دوسـتي در برابـر خوددوستي افراطي است که فرهنگ آن را ترغيب مي کند؛ اما گفتني است که خوددوستي يـا حـب ذات تعديل شده و متعالي در مقابل نوع دوستي نيست ؛ بلکه ايـن دو مکمـل هـم هسـتند.
براساس اين ، سؤالات پژوهش اين است که حب ذات متعالي بـه عنـوان يـک مبنـاي انسـان شناسـانه از ديدگاه اسلام ، چگونه قابل تبيين است ؟ و براسـاس مبـاني حـب ذات متعـالي ، چـه اصـول تربيتـي را مي توان پيشنهاد کرد؟ همچنين براساس اصول ، چه روش هاي تربيتي را مي توان پيشنهاد کرد؟ مباني نظري براساس مطالعه اي که براي بررسي پيشينه صورت گرفته ، مي توان به سه رويکرد اصلي اشاره کرد که به نوعي مرتبط با حب ذات هستند: الف .