چکیده:
قرار گرفتن در مسیر توسعه و توسعه یافتگی در جهان پر سرعت امروزی از خواسته های مهم تمامی ملل
است که عواملی چون عدم رشد اقتصادی، فقر و فقدان پاسخگویی، فساد و عدم حاکمیت قانون ازجمله
موانع تحقق این خواسته است. «حکمرانی خوب» یا «Good governance» که به زعم آمار سازمان های
جهانی یکی از عوامل مهم توسعه همه جانبه کشورهاست، اصطلاحی است که توسط بانک جهانی و
سازمان ملل متحد مطرح شده و به صورت روز افزونی در ادبیات حقوق بشر، حقوق عمومی، دموکراسی و
توسعه اقتصادی و سیاسی وسایر اسناد بین المللی به کارگرفته میشود. از طرفی آموزش و پرورش بزرگ
ترین زمینه درهم تنیدگی و ارتباط بین دولت به معنی عام آن و ملت است، چون حجم مخاطبان
وگستردگی بالای آنان در سطوح و لایه های مختلف جامعه باعث ایجاد بستر و زمینه ای مناسب برای
فرهنگ سازی و گسترش ایده ال های مورد نظر حاکمیت در تاروپود جامعه هدف است. حکمرانی خوب
مفهوم جدیدی است که از پیوند بین سیاست و اداره کردن جامعه به وجود آمده است و میتوان با تکیه
گاه کردن آموزش وپرورش و با آموزش های لازم و نهادینه کردن مفاهیم آن در جامعه، از طریق
آموزش های پایه و مدون، کاری کرد تا با پیوند سه رکن دولت، جامعه مدنی و بخش خصوصی راهی بیابد
برای نیل به اهداف توسعه و ترقی در کشور، توسعه سیاسی و اقتصادی و اجتماعی پایداری که رشد همه
جانبه را برای کشور به ارمغان آورد.
خلاصه ماشینی:
حکمراني خوب مفهوم جديدي است که از پيوند بين سياست و اداره کردن جامعه به وجود آمده است و ميتوان با تکيه گاه کردن آموزش وپرورش و با آموزش هاي لازم و نهادينه کردن مفاهيم آن در جامعه ، از طريق آموزش هاي پايه و مدون ، کاري کرد تا با پيوند سه رکن دولت ، جامعه مدني و بخش خصوصي راهي بيابد براي نيل به اهداف توسعه و ترقي در کشور، توسعه سياسي و اقتصادي و اجتماعي پايداري که رشد همه جانبه را براي کشور به ارمغان آورد.
حکمراني شامل نهادهاي رسمي و نظام هايي است که براي تضمين رعايت قانون قدرت ١٤٨ / مطالعات روانشناسي و علوم تربيتي، سال چهارم ، شماره سي ام ، پاييز ١٤٠٠ * * * * * پيدا کرده اند همچنين قرارهاي غيررسمي که مردم و نهادها برسر آن توافق نموده اند يا درک ميکنند به نفع آنهاست » (کريمي اصفهاني، ١٣٩٤) از ديدگاه انستيتو حکمراني اوتاوا حکمراني، ترکيبي است از سنت ها، نهادها و فرا يندهايي که تعيين ميکند چگونه قدرت با يد اعمال شود، چگونه شهروندان حق مشارکت و اعتراض دارند وچگونه تصميمات در زمينه مباحث عمومي اتخاذمي گردد.
همچنين با اين عبارت تعريف شده است : «رژيم سياسي که الزامات کيفي خاصي را تضمين ميکند، به عنوان مثال نبود فساد، احترام به حقوق بشر، شفافيت بسترسازي در آموزش و پرورش براي رسيدن به حکمراني خوب / ١٤٩ در دستگاه هاي دولتي واراده سياسي که بايد در مقابل راي دهندگان پاسخوباشد».