چکیده:
روابط ایران و روسیه در دهههای اخیر فراز و نشیبهای بسیاری را تجربه کرده است و اکنون سطح روابط اقتصادی دو طرف با وجود نزدیکی جغرافیایی و زمینههای مناسب گسترش چشمگیر نیست. ریشهیابی علتهای گسترش نیافتن روابط ایران و روسیه مسالهای است که در چارچوب کاهش احتمالی تنش در روابط خارجی ایران اهمیت بسیار دارد. عوامل داخلی و خارجی متعددی بر روابط دو کشور تاثیرگذار هستند، ولی تمرکز نویسندگان مقاله بر دو عامل خارج از مرزهای ایران است. نخست تاثیر فضای تصمیمسازی روابط خارجی در روسیه و دوم تاثیر تحریمیا برچیدهشدن آن بر روابط اقتصادی ایران و روسیه. پرسش بنیادین مقاله این است که تحول در موقعیت بینالمللی ایران بر روابط اقتصادی ایران و روسیه چه تاثیری داشته است؟ نویسندگان تحول در روابط اقتصادی ایران و روسیه را از دو نگاه، نخست روسی- و در چارچوب روند تصمیمسازی روسها- و دوم نگاه بینالمللی تبیین کرده است. فرضیه مقاله این است که عوامل بینالمللی به ویژه دورههای تحریم علیه ایران، تاثیر فوری و مستقیم بر روابط اقتصادی ایران و روسیه داشته است. روش این پژوهش کمی-کیفی است و از تحلیل آمارها، مطالعات کتابخانهای و اسنادی برای پاسخ به پرسش اصلی استفاده شده است.
During a long history of bilateral relations, Iran-Russia's has experienced many changes in their relations. Against suitable capacity foe expansion economic relations, their relations have remained limited yet. Understanding the causes of this situation and continuation of limited economic relations, needs considering different internal and external factors affects on their relations. Changes in Iran's relation with international system is a very important factor in this regard. In this paper the authors focus on the two dimension of affecting element, one is the condition of decision making in Russia, and the second is influential external factors. The main element is sanctions, both America's sanctions and international sanction.The man question of this paper is that: what is the role of international factors on Iran- Russia's relations? The authors hypothesis is that international sanctions has direct impacts on Iran Russia's relations. the methodology of this research is mixed, both quantitative and qualitative.
خلاصه ماشینی:
در مقالـه «رویکـردی نظری به علت توسعه روابـط ایـران و روسـیه از زمـان اتحـاد شـوروی تـاکنون » (دولـت آبادی ، ١٣٩٣) نویسنده کوشیده است با نگاهی تاریخی در سطح ملی و داخلی بـه روابـط ایران و روسیه به ویژه روابط اقتصادی و پیشران های تداوم دو طرف بپردازد.
دوم , تعهد به اجرای برجام و توسعه جامع روابط با ایران سوم , گفتگوی راهبردی با شورای همکاری کشورهای عربی خلیج فارس چهارم , ارتقاء مشارکت با کشورهای جهان اسلام پنجم , ناپایداری مداوم در جمهوری اسلامی افغانستان پس از خروج نیروهای بین المللی منبع : نویسندگان با استفاده از اطلاعات : Source: Foreign Policy Concept of the Russian Federation 2016 تروریسم از نگاه روس ها: سند تدبیر ٢٠١٦، به طور مفصل به مسأله مقابله بـا افـزایش تروریسم بین المللی ، پرداخته است .
بـه این ترتیب ، سطح و ماهیت روابط اقتصادی دو کشور ایران و روسیه ، اگرچه از نظـر حجـم میتواند نامحدود باشد، اما ترکیب شریکان تجاری و سـطوح روابـط اقتصـادی روسـیه بـا کشورهای مختلف در چارچوب نظام اولویت بندی تصمیم سازان روسیه قابل درک و تفسیر است .
پرسش این اسـت کـه روابـط اقتصادی ایران و روسیه تا چه حد نسبت به تحریم هـای یک جانبـه آمریکـا و تحریم هـای بین المللی واکنش پذیر بوده است ؟ و الزام های گسترش این روابط چیست ؟ به طور کلی تحریم های اعمال شده علیه جمهوری اسلامی ایـران را میتـوان بـه هفـت دوره تقسیم کرد: نخستین دوره ، تحریم های گروگان گیری که چهـار روز پـس از تعـرض به سفارت آمریکا در نوامبر ١٩٧٩ توسط کـارتر اعـلام شـد.