خلاصه ماشینی:
"دوم؛ایجاد درام فردی است و چاپلین از آن یک ملودرام کمدی میسازد،توأم با تصاویری ظریف که مختص خود او هستند و در آن آمیزهای از خنده و اشک مشاهد میشود:دختر جوان نابینا قدرت خنداندن دارد،چرا که نابیناست،او بیآن که متوجه باشد چاپلین را سیراب میکند.
خلاصه اینکه فیلم،از نظر اجتماعی پدیدهای تراژیک است،و دیگر جنبه سرگرمی کودکانه ندارد و به یک شکل یا یک بازی برای ذهنیت کودکانه نمیپردازد:«در عصر مدرن با یک سری پلان خوفناک که بحران بزرگ اقتصادی را به تصویر (به تصویر صفحه مراجعه شود) میکشند،بینش مربوط به نمایش خندهآور کودکانه خلق میشود.
تنها او قادر است اینگونه ببیند،و عجیب آنکه این توان دیدن است که به چارلی اجازه میدهد به رغم حیلهها و ترفندهای حرفهاش همه چیز را با دقت و تیزبینی ببیند و به نمایش بگذارد تنها یک آدم نابغه قادر است دنیا را اینچنین ببیند و اینچنین بر پرده سینما نشان دهد و آنهم،بیآنکه نیازی به جسارت داشته باشد."