چکیده:
فقه اسلامی در سیستم تربیتی خود، اصل تنبیه را به عنوان آخرین روش تربیتی پذیرفته است، به این معنا که وقتی والدین یا مربی، تمامی روشهای تربیتی را نسبت تربیت شونده اعمال کرد ولی در تقویت یا تضعیف و یا تعدیل رفتار موفق نشد، اصل تنبیه، ضرورت خود را مییابد. همان طور که قرآن مجید به صورت بنیادی، اصل تنبیه را به عنوان آخرین روش پذیرفته است. بنابراین، تادیب دانش آموز توسط معلم به بیش از مقدارتعیین شده در صورتی جایز است که معلم علم داشته باشد که با این مقدار تادیب انجام نمیشود و در صورتی که مردد باشد نمیتواند به بیش از این مقدار تادیب نماید. اگر در اجرای تادیب تعدی و تفریط نماید، و منجر به تلف یا نقص عضو شود، فقط طبق نظر اکثر فقها و قانون معلم ضامن است و محکوم به پرداخت دیه میگردد.
خلاصه ماشینی:
بررسی تربیتی تأدیب دانش آموز و تلف یا نقصان در اجرای آن توسط معلم در مراکز آموزشی براساس فقه و حقوق موضوعه فریده مرادی 1 1 کارشناسی ارشد الهیات- فقه و مبانی حقوق اسلامی – مدرس دانشگاه- دبیر آموزش و پرورش چکیده فقه اسلامی در سیستم تربیتی خود، اصل تنبیه را به عنوان آخرین روش تربیتی پذیرفته است، به این معنا که وقتی والدین یا مربی، تمامی روش های تربیتی را نسبت تربیت شونده اعمال کرد ولی در تقویت یا تضعیف و یا تعدیل رفتار موفق نشد، اصل تنبیه، ضرورت خود را می یابد.
بدون تردید ریشه ناهنجاری های اجتماعی از همان دوره کودکی پدید می آید و اگر کودک با لغزش و ارتکاب جرم- هرچند کوچک-تأدیب نشود، راه برای رفتار وی باز می ماند و ممکن است در آینده دست به کارهای خطرناک و تهدید آمیز بزند(اخلاقی، 1348؛ ص 70) طبیعی است که فقه اسلامی در سیستم تربیتی خود، اصل تنبیه را به عنوان آخرین روش تربیتی پذیرفته است، به این معنا که وقتی والدین یا مربی، تمامی روش های تربیتی را نسبت تربیت شونده اعمال کرد ولی در تقویت یا تضعیف و یا تعدیل رفتار موفق نشد، اصل تنبیه، ضرورت خود را می یابد.
(انصاری، 1385، ص 595) حکم تلف در اجرای تأدیب به وسیله معلم در فقه اهل سنت این مسئله مورد توافق فقهای اهل سنت است که اگر تأدیب با رعایت شرایط انجام نشود و تلف یا نقصان صورت پذیرد، موجب ضمان میگردد.