خلاصه ماشینی:
"عدهیی از سینماگران و فیلمنامهنویسان به جای تحقیق، بررسی،نزدیکی به باورهای اجماعی و درک نیازهای مردم و جوانان،با پیروی از تفکر نادرست سطحیسازی و تجاریسازی صرف،در خلاقیت را بهروی خود بستهاند و در عوض با تماشای فیلمهای مطرح خارجی و فیلمفارسیهای قبل از انقلاب،اقدام به سوژهیابی و در واقع کپیبرداری و سرقت سینمایی کرده و در پاسخ به یکنواختی و کلیشهیی بودن مضامین فیلمهای ایرانی،داد نداشتن سوژه را سرمیدهند،که البته فهیمترین آنها محدودیت سوژهها را عنوان میکنند!
سازندگان این فیلمپارهها آنقدر غرق کسب سود هستند که نمیدانند جامعهی انقلاب اسلامی با جامعهی شاهنشاهی متفاوت است و اگر کاستیها و مشکلاتی در آن وجود دارد،درمان آن با مخدری به نام فیلمفارسی نیست!البته هیچ مانعی ندارد که در فیلمها به مسایل جوانان،ازدواج و مشکلات خانوادگی،تحصیلی،کاری و اجتماعی آنها پرداخته شود،اما بهراستی توجه و پرداخته شود،نه اینکه دختری یا پسری که دچار مشکل است را برسر راه جوانی دیگر قرار دهیم و آنها را به فرار از خانه و ازدواج مخفی دعوت کنیم و..."