خلاصه ماشینی:
"او به فرانسه رفت ابتدا میخواست فیلم مصائب ژاندارک را به صورت ناطق بسازد اما استودیوهای پاریس هنوز مانند استودیوهای هالیوود قادر به این کار نبودند بنابراین درایر در حقیقت نماهای کلوزآپ را جایگزین پرسش و پاسخ میان قضات و ژان کرد.
البته قبل از فیلم مصائب ژاندارک نمای کلوزآپ توسط فیلمسازان دیگری هم استفاده شده بود ولی در حقیقت فیلم درایر است که برای اولین بار تأثیر عمیق این نما را نشان میدهد.
البته شاید این تأکید بر کلوزآپ دیگر تازگی گذشته را نداشته باشد چرا که این تمهید پس از مصائب ژاندارک تا به امروز بسیار مورد استفاده قرار گرفته است ولی این تمهید درایر نقش مهمی در تکامل زیبایی شناسانهء زبان سینما داشته است.
فیلم وقتی به پایان نزدیک میشود آشکارا و آگاهانه ریتم تندی به خود میگیرد،گویی ژاندارک شتابان به سوی خدای خویش میشتابد و این عکس ریتم آرام صحنههای قبلی فیلم است که درایر میخواهد در آنها روی مفاهیم معنوی و ایمان ژاندارک تأمل کنیم.
یکی از کشیشها اشاره به آیهء دهم از باب سوم انجیل متی میکند:«پس هر درختی که ثمرهء نیکو نیاورد،بریده و در آتش افکنده شود»میبینیم برداشت کشیشها از این آیه چقدر سطحی و متحجرانه است درایر در مصائب ژاندارک و روز خشم نشان میدهد که حکام قدرتطلب کلیسا در قرون وسطی (تصویرتصویر) به بهانهء اجرای کتاب مقدس هرکسی را که تهدیدی برای منافع و قدرت خود میدیدند از سر راه برمیداشتند و هر عقیدهء مخالفی را در نطفه خفه میکردند حتی ایمان راستین را."