چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش خانواده مبتنی بر خانواده درمانی ساختاری بر بهبود
عملکرد خانواده، در زنان بدون فرزند شاهین شهر انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح
پیش آزمون – پس آزمون بود. جامعه آماری مورد بررسی در این پژوهش، زنان متاهل بدون فرزند شهر
شاهین شهر و نمونه گیری آماری از نوع داوطلبانه بود. حجم نمونه در پژوهش حاضر ٣٠ نفر بوده است که
بعد از انتخاب اولیه شرکت کنندگان، در دو گروه شامل ١٥ نفر در گروه آزمایش و ١٥ نفر در گروه
کنترل جایگزین شدند. ابزار سنجش در این پژوهش، ابزار سنجش خانواده (FAD) بود. ابتدا این
پرسشنامه به صورت پیش آزمون اجرا شد. گروه آزمایش به مدت ٨ جلسه تحت آموزش گروهی با
رویکرد خانواده درمانی ساختاری قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت
نکردند. در پایان دوره از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. نتایج با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد
بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش خانواده، مبتنی بر خانواده درمانی ساختاری بر بهبود
عملکرد خانواده در زنان بدون فرزند شهر شاهین شهر اثربخش بوده است. نتایج حاکی است از آن است
که آموزش خانواده مبتنی بر خانواده درمانی ساختاری بر خانواده درمانی ساختاری بر عملکرد خانواده در
زنان بدون فرزند بر مولفه های حل مسئله (٠/٠٥)، نقشها (٠/٠٥) و عملکرد کلی (٠/٠٢) تایید شده و
معنادار می باشد.
خلاصه ماشینی:
نتيجه گيري: اين مطالعه نشان داد که آموزش خانواده درماني ساختاري که متمرکز بر اصلاح الگوهاي ناکارآمد، نقش ها، قدرت ، قواعد، مرزها و زيرمنظومه ها در خانواده است ، مي تواند بر بهبود عملکرد در زنان بدون فرزند اثربخش باشد.
جدول ١- گمارش گزاره ها به مقياس هاي FAD (به تصویر صفحه رجوع شود) روايي و پايايي ابزار سنجش خانواده (FAD): در تحقيق اوليه (اپشتاين و همکاران ، ، ١٩٨٣) ضريب آلفاي کرونباخ بين ٠/٧٢ تا ٠/٩٠ براي زير مقياس هاي اين ابزار بدين ترتيب گزارش شده است : حل مسئله (٠/٧٤)، ارتباط (٠/٧٥)، نقش ها (٠/٧٢)، پاسخگويي عاطفي (٠/٨٣)، دخالت عاطفي (٠/٧٨)، کنترل رفتار (٠/٧٢)، عملکرد کلي(٠/٩٢).
269 (به تصویر صفحه رجوع شود) جدول ٤- يافته هاي توصيفي عملکرد خانواده به تفکيک دو گروه آزمايش و کنترل (به تصویر صفحه رجوع شود) آمار استنباطي براي بررسي تاثير آموزش مبتني بر خانواده درماني ساختاري بر افزايش عملکرد خانواده در زنان بدون فرزند از تحليل کواريانس مانکوا استفاده شد.
پژوهش حاضر به بررسي اثربخشي آموزش خانواده مبتني برخانواده درماني ساختاري بر بهبود عملکرد خانواده در زنان بدون فرزند شاهين شهر پرداخته است .
نتايج نشان داد که آموزش خانواده مبتني برخانواده درماني ساختاري حداقل بر يکي از مؤلفه هاي بهبود عملکرد خانواده در زنان بدون فرزند اثربخش بوده است .
به نظر مي رسد در اين پژوهش آموزش شيوه هاي ارتباط ، مثلث سازي و ايجاد مرز در خانواده باعث بهبود حل مسئله در زنان بدون فرزند گرديده است .