چکیده:
هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین رفتارهای خود آسیب رسان بدون قصد خودکشی با گرایش به
اعتیاد در دختران دبیرستانی شهر مشهد میباشد. برای دست یابی به این هدف نمونه ای مشتمل بر ١٥٠ نفر
با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس برای این پژوهش انتخاب شدند و پرسشنامه های پژوهش را
تکمیل کردند. در نهایت یافته های پژوهش نشان داد که بین رفتارهای خود آسیب رسان بدون قصد
خودکشی با گرایش به اعتیاد در دختران دبیرستانی شهر مشهد رابطه مثبت معنادار وجود دارد.
خلاصه ماشینی:
کارشناسي ارشد روان شناسي باليني، دانشگاه آزاد اسلامي، فردوس ، ايران چکيده هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه بين رفتارهاي خود آسيب رسان بدون قصد خودکشي با گرايش به اعتياد در دختران دبيرستاني شهر مشهد ميباشد.
در نهايت يافته هاي پژوهش نشان داد که بين رفتارهاي خود آسيب رسان بدون قصد خودکشي با گرايش به اعتياد در دختران دبيرستاني شهر مشهد رابطه مثبت معنادار وجود دارد.
نوجوانان در اواخر نوجواني، با گذران يکي از مهمترين مراحل زندگي فردي و اجتماعي خود، از يک سو سرعت بلوغ جسمي و جنسي را طي کرده و از سوي ديگر، تلاش ميکنند تا انتظارات خانواده ، فرهنگ و جامعه براي کسب استقلال ، گسترش ارتباطات و کسب آمادگيها و مهارتهاي لازم را جامه عمل بپوشانند، در گذار از اين مرحله است که جستجوي هويت منسجم ميتواند نگرش وي را به زندگي تحت الشعاع خود قرار دهد؛ از اين رو، تواناييها و سرمايه هاي روانشناختي قادراست در شکل گيري هويت و مفهومي مثبت از زندگي به وي کمک کند (موسوي، نصيري پور و دبيري، ١٣٩٩).
جامعه آماري پزوهش حاضر شامل تمام دختران دبيرستاني شهر مشهد ميباشد که با توجه به شرايط شيوع پاندمي کرونا و همچنين نوع تحقيق (توصيفي) نمونه اي مشتمل بر ١٥٠ نفر با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس براي اين پژوهش انتخاب شدند و پرسشنامه هاي گرايش به اعتياد فرجاد (١٣٨٥) و پرسشنامه رفتارهاي خود آسيب رسان کلونوسکي و موهن (٢٠٠٧) را تکميل کردند.