چکیده:
زمینه و هدف: در دهه های اخیر پژوهشهای سبک شناسی رشد بسیاری داشته است. یکی از شاخه ها و حوزه های سبکشناسی بررسی سبک فکری و نوشتار زنانه است. در برخی رمانهای زنان، که توسط نویسندگان زن نیز به نگارش درآمده اند باوجود آنکه شخصیتهای اصلی داستان زن هستند، با نگرش منفی در قالب سطح فکری و فرهنگی پایینتری نسبت به مردان به نمایش گذاشته میشوند و با خرافاتسازی و ایجاد تصورات منفی علیه آنان سخن گفته شده است. در این پژوهش هدف اصلی بررسی احساس منفی نویسندگان زنان معاصر درمورد شخصیت زن در سبک فکری شهرنوش پارسی پور و منیرو روانیپور میباشد.
روش مطالعه: این جستار به شیوۀ توصیفی ـ تحلیلی و با استفاده از روش سبکشناسی فکری انجام شده است؛ مصادیق و نمونه ها از آثار دو نویسندۀ مذکور بصورت تصادفی انتخاب شده اند.
یافته ها: خرافاتسازی علیه زنان، احساس منفی شخصیتهای زن در رمان به یکدیگر و خشونت افقی علیه هم برخلاف نظریات فمنیستها، در راستای تقویت قدرت مردسالاری در رمانهای موردنظر بصورت واضحی مورد توجه نویسندگان قرار گرفته است.
نتیجه گیری: در رمانهای پارسیپور و روانیپور شخصیتهای اصلی داستان زن هستند، اما زنان نسبت به مردان تحصیلات و فعالیتهای اجتماعی و فرهنگی کمتری دارند و مهمترین دغدغه و مشکل آنان، مسائل پیش پاافتاده است. در سطح فکری برخی نویسندگان معاصر از جمله پارسیپور و روانیپور، زن تحت تاثیر گفتمان غالب یعنی گفتمان مردسالار قرار دارد و بنوعی واپس گرایی پیرامون زن در آثارشان میتوان دست یافت.
خلاصه ماشینی:
تحليل سبک شناسي مسائل اجتماعي زنان و خرافات سازي عليه زن در رمان معاصر (با تکيه بر سبک فکري شهرنوش پارسي پور و منيرو رواني پور) مژگان جهاندار، مظاهر نيکخواه *، حسين خسروي گروه زبان و ادبيات فارسي، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامي، شهرکرد، ايران.
در برخي رمانهاي زنان ، که توسط نويسندگان زن نيز به نگارش درآمده اند باوجود آنکه شخصيتهاي اصلي داستان زن هستند، با نگرش منفي در قالب سطح فکري و فرهنگي پايينتري نسبت به مردان به نمايش گذاشته ميشوند و با خرافات سازي و ايجاد تصورات منفي عليه آنان سخن گفته شده است .
نظر به اهميت آثار داستاني برجسته و پرمخاطب در نحوة تأثيرگذاري جنسيتي بازنمايان شده در اين آثار، پژوهش حاضر در پي آن است که به بررسي واپس گرايي و خرافات سازي عليه زنان در سبک فکري شهرنوش پارسي پور و منيرو رواني پور، بعنوان دو تن از نويسندگان مطرح داستان ايران معاصر، بپردازد.
ضرورت و سابقۀ پژوهش رواني پور و پارسي پور از جمله نويسندگان زن ادبيات فارسي معاصر هستند که در آثار خود همواره به مسئلۀ زنان توجه داشته اند، اما گاه اين رويکرد در حمايت از زنان و جهتگيري فمنيستي بوده است و گاه خود با تحت الشعاع قرار گرفتن در نظام مردسالارانه به بيان احساس منفي به زن توجه داشته اند؛ تا جايي که درخصوص قرباني شدن همجنسان خود سکوت مينمايند و واکنشي نشان نميدهند و بجاي حرف زدن با نوعي بي تفاوتي ، مهر تأييدي به اين ظلم رواداشته بر زنان ميزنند.