چکیده:
امید به زندگی یکی از مهمترین شاخصهای سلامت افراد و توسعه اقتصادی در کشور است. هدف اصلی این مطالعه، بررسی تاثیر مخارج بهداشتی بر امید به زندگی در ایران میباشد. بدین منظور از مدل خودتوضیح با وقفههای توزیعی (ARDL) طی دوره زمانی 1398-1362 استفاده شده است. نتایج برآورد مدل نشان میدهد که در کوتاه مدت و بلندمدت متغیرهای مخارج بهداشت و درمان، رشد اقتصادی و تعداد پزشکان تاثیر مثبت و معنیداری بر امید به زندگی دارند. نتایج حاکی از این است که در بلندمدت یک درصد افزایش در مخارج بهداشت و درمان به 32/0 درصد افزایش در امید به زندگی منجر خواهد شد. ضریب تصحیح خطا برابر 11/0- بوده و بیانگر این است که در هر سال 11 درصد از عدم تعادل کوتاهمدت برای دستیابی به تعادل بلندمدت تعدیل میشود. با توجه به یافتههای حاصل از این پژوهش، افزایش هزینههای بهداشتی باعث افزایش امید به زندگی در ایران میشود و تدوین سیاستهای مناسب در این راستا ضروری میباشد
Life expectancy is one of the most important indicators of population health and economic development of a country. The main objective of this study was to investigate the impact of health care expenditure on life expectancy in Iran. To this end, we used the autoregressive distributed lag (ARDL) model during the period 1985-2020. The results show that health expenditure, economic growth and the number of doctors have a positive and significant effect on life expectancy in the short-run and long-run. According to the results, one percent increase in health spending lead to 0/32 percent increase in life expectancy.The error correction term is -0/11 and indicates that 11 percent of short-term imbalance will adjust to achieve long-run equilibrium. According to the findings of this study, the increase in health spending will increase the life expectancy in Iran and making appropriate policies in this regard is essential.
خلاصه ماشینی:
نتايج برآورد مدل نشان ميدهد که در کوتاه مدت و بلندمدت متغيرهاي مخارج بهداشت و درمان ، رشد اقتصادي و تعداد پزشکان تاثير مثبت و معنيداري بر اميد به زندگي دارند.
ايشان با استفاده از الگوي گسترش يافته سولو يعني الگوي منکيو، رومر و ويل (MRW) و داده هاي ٣٣ کشور در حال توسعه در طول دوره ٩٨-١٩٩٠ به اين نتيجه مي رسند که : 1 Grossman 94 اولا) يک رابطه علي دو سويه بين هزينه هاي بهداشتي به عنوان متغير نماينده سرمايه بهداشتي و رشد اقتصادي در گروه کشورهاي مورد بررسي وجود دارد.
قنبري و باسخا (١٣٨٧)، در پژوهشي با عنوان بررسي اثرات تغيير هزينه هاي بهداشتي دولت بر رشد اقتصادي ايران در دوره ٨٣- ١٣٣٨، با استفاده از الگوي رشد برون زاي سولو و متغيرهاي توليد ناخالص داخلي به قيمت ثابت سال ١٣٧٦، موجودي سرمايه فيزيکي در جريان توليد، جمعيت فعال (شامل تمام افراد شاغل بالاي ١٠ سال ) و متغيرهاي آموزش و بهداشت که در اين پژوهش هزينه هاي آموزشي و بهداشتي ميباشند، نتيجه مي گيرند که : اولا) بين متغيرهاي فوق يک رابطه هم انباشتگي وجود دارد.
نتايج برآورد مدل بيانگر اين است که مخارج بهداشتي دولت در بلندمدت تأثير مثبت و معنيدار بر رشد اقتصادي ايران دارد.
نتايج حاصل از مطالعه نشان ميدهد مخارج سلامت عمومي و خصوصي داراي تاثير مثبت و معنيداري بر وضعيت سلامت دارد مطالعات خارجي باسخا و همکاران ١ (٢٠١١)، تأثير هزينه هاي بهداشتي و آموزشي دولت را در بهبود شاخص هاي توسعه انساني در کشورهاي عضو سازمان کنفرانس اسلامي بررسي نمودند.