چکیده:
توجه به امت اسامی و سامان بخشیدن به امور دنیوی و اخروی مسلمانان اصلی ترین وظیفه امام جامعه است. سیره فردی و اجتماعی ائمه: نشان م یدهد که این ذوات مقدس برای بیان حقایق دینی و به کرسی نشاندن عهد و پیمان الهی از هیچ تلاشی دریغ نکردند و هر کدام در عصر خود با توجه به شرایط، ظرفی تها و امکانات موجود با مجاهدت های سرسختانه جامعه را در مسیر تعالی پیش بردند. اما عصر امام کاظم (ع) عصر خاصی بود و عباس یها با استبداد و اختناق شدید علیه آن حضرت و پیروان وی، فعالیت های ضد خود را به سخت ترین شکل سرکوب م یکردند. امام 7 در چنین موقعیتی رسالت خود را با توجه به همة تنگناها و حساسی تها پی گرفت و در شکل دادن به جماعت شیعه و تقویت بنیه های علمی و اخلاقی آنان، عزم خود را جزم کرد؛ ازاینرو هارون، قدرتمندترین خلیفه عباسی، به آن حضرت به عنوان یک رقیب سرسخت می نگریست و مراقبت های سخت او از امام (ع) و زندانی کردن های متعدد، نتیجه همین نگاه واقع بینانه بود.
لا ریب فی ان الاهتمام بالامه الاسامیه وتنظیم امور المسلمین الدنیویه وشوونهم
الاخرویه من اعظم مسوولیات الامام ووظايفه، وتشیر السیره – الشخصیه والاجتماعیه
- العطره للايمه )علیهم السام( الی انهم لم یالوا جهدا فی سبیل بیان الحقايق الدینیه
واعلاء کلمه الله وعهده، وان کل منهم جاهد خلال حیاته بکل الوسايل من اجل سمو
المجتمع الانسانی مع الاخذ بعین الاعتبار الظروف والاوضاع القايمه انذاک.
وکانت حیاه الامام الکاظم )علیه السام( استثنايیه حیث عاصر الخلفاء العباسیین
وشهد طغیانهم وقمعهم الرهیب له ولاصحابه بشکل لم یسبق له مثیل وذلک من خلال
خلق وضعین صعبین لهم. وفی ظل تلک الظروف القاسیه واصل الامام الکاظم )علیه
السلام( ابلاغ رسالته الدینیه رغم المضایقات والحساسیات التی کان یتعرض لها، واجهد
فی جمع شتات الشیعه وتعزیز اسسهم العلمیه والاخلاقیه، مما جعل هارون )اقوی خلفاء
العباسیین انذاک( ینظر الی الامام )علیه السلام( کاقوی منافس لحکمه، فادی ذلک الی
فرض الرقابه الشدیده علی الامام )علیه السلام( ثم سجنه مرات عدیده.
Paying attention to the Islamic Ummah and organizing the worldly and
otherworldly affairs of Muslims are the main duties of the Imam of
a given society. The individual and social lives of the Imams (AS)
show that these saints never hesitated in expressing religious truths
and putting the divine covenants into practice; each of them worked
hard and led their society to exaltation in their own era depending
on the conditions, capacities and possibilities. The era of Imam
Kazim' (AS) was a special one, and the Abbasids, with their tyranny
and severe oppression against that Imam (AS) and his followers,
suppressed their movements and activities in the most severe way.
Under such a circumstance, the Imam (AS) pursued his mission
with regard to all difficulties and limitations; he was determined to
organize the Shiites’ community and strengthen their scientific and
moral foundations. Hence, Harun, the most powerful Abbasid caliph,
found the Imam (AS) his serious rival. Rigorous monitoring and
numerous imprisonments of the Imam (AS) were the results of this
realistic view.