خلاصه ماشینی:
"این انگها برای تعیین جهت نگرش میتوانند مفید فایده باشند اما در نهایت باز همان انگ هستند.
مضمون همیشه در عالیترین شکل خود مطرح است و به هر چیزی که از محتوا روی گردان میشود باید به دید شک و تردید نگریست.
تعدادی از فیلمهایی که به این شیوه ساخته شدهاند در کل خیالی هستند و قالبهای صرف(که عبارتند از رنگهای مصنوعی،خطوط و اشکال)فقط محتوا را تشکیل میدهند.
قالب یک نما-شیوه به تصویر درآوردن موضوع-همان محتوای حقیقی است و لزوما آن چیزی نیست که بتوان آن را در قالب واقعیت مشاهده نمود.
یعنی باور این موضوع که قالب و محتوا در سینما و اشکال دیگر هنر،رابطهای متقابل باهم دارند.
با آغاز درک مولفههای اساسی قالب بیانی فیلم(نظامهای متفاوت زبانی آن به همان صورت که از قبل بودند)پی خواهیم برد که قالب و محتوا در سینما به همان صورت که اشکال دیگر هنر یافت میشوند،در نهایت یکسان میباشند."