خلاصه ماشینی:
"فیلمنامه یکی از ارکان فیلم است که اگر خوب و پخته نوشته شده باشد،میتواند بهطور مجرد نیز لذتبخش باشد.
اما فیلنامه خوب،الزاما فیلمنامه خواندنی نیست و هر فیلمنامهای که بتواند به عنوان یک اثر ادبی خود را معرفی کند،الزاما فیلمنامهء خوبی نیست.
البته امروز فیلمنامهها با تیراژ نسبتا بالا چاپ میشوند و فروش میکنند و آدمها همچنانکه رمان میخوانند، فیلمنامه را میخوانند و به قصه دل میدهند،ولی واقعیت این است که مخاطب فیلمنامه فقط و فقط فیلمساز است.
آثار بزرگ سینما را که بررسی کنید میبینید،فیلمنامه منتزع از فیلم شأن ادبی و هنری ندارد، اما برعکس در حد سینمای ایران فیلمنامهها به صورت مجرد از فیلمها بهترند.
اگر بخواهیم دلایل را بشمریم،میشود چندین کاغذ را سیاه کرد،اما واقع امر این است که فیلمنامههای ما مخاطب اصلی خود را گم کردهاند و در حد کتابهای شعر شعرای جوان یا قصههایی که به تقلید از بورخس و آمریکای لاتینیها نوشته میشود،متنزل شدهاند."