چکیده:
ترجمه محمد مهدی فولادوند از قرآن کریم یکی از مهمترین و موفقترین
ترجمههای فارسی قرآن در عصر جدید است که به دور از گرایشهای خاص و افراطی به
فارسی روان و امروزی نگاشته شده است. مترجم در این ترجمه اصل را بر روانی و
خوشخوانی نهاده و ترجمهای خوانا و شایسته بهدست داده است. درستی و دقتی که در این
ترجمه دیده میشود تا حدود بسیاری مرهون سختگیری و مدیریت علمی ناشر این ترجمه
است. این ترجمه را چند تن از فضلای قرآن شناس حوزه علمیه قم در مدتی افزون بر 2 سال
ویرایش و اصلاح کردهاند. این اثر، ترجمهای مبسوط و گاه تفسیرآمیز از قرآن کریم است که
سطح علمی و تحقیقی آن درخور اعتناست. این ترجمه با همه محاسن و ارزشهایش همانند
دیگر ترجمهها و نوشتههای اندیشمندان درخور نقد و بررسی است و درباره برخی از
قسمتهای آن بررسیهایی صورت گرفته است (بینات ش 5، بهار 1374؛ نشریه حوزه و
دانشگاه، ش 3، تابستان 1374). در این مقاله از ابعاد گوناگون صرفی، نحوی و ادبی، این
ترجمه را بررسی کردهایم.
خلاصه ماشینی:
"البته این ایراد در واقع بر کار مترجم وارد نیست بلکه به این سبب همان لفظ عربی آورده شده است که معادل فارسی آن یافت نمیشده و اگر مترجم میخواست به صورت توضیحی ترجمه کند، از حالت ترجمه خارج میشد و رنگ تفسیر به خود میگرفت و یا این که آن واژههای فارسی معادل کلمات عربی، چندان مأنوس نبوده و توان رساندن معنای آیه یا واژه قرآنی را نخواهد داشت.
نگاهی به نکات صرفی و نحوی یکی از مهمترین اصول و شرایطی که در ترجمه قرآن مورد توجه قرار میگیرد این است که مترجم باید بدان حد به اسلوب و خصوصیات زبان متن آگاه باشد که حتیالمقدور معنا و شکل و صیغه اسماء و افعال و حروف را درعین حفظ نقش آنها در ترجمه مطابق با متن اصلی رعایت کند تا معنا و مقصود وحی الهی را بدون ابهام و اشکال منتقل کند.
در این عبارت الفلک به صورت مرفوع و بهعنوان مبتدا ترجمه شده و در نتیجه کل عبارت حالت جمله معترضه و جدا از جمله قبل به خود گرفته است و این کاملا مخل به معناست و خلاف منظور خداوند است، زیرا کلمه «الفلک» منصوب و عطف بر مفعول فعل «سخر» ــ که پیش از آن آمده ــ است و چنین ترجمه میشود: «آیا ندیدهای که خدا آنچه را در زمین است و کشتیها را که در دریا به فرمان او روانند بهنفع شما رام گردانید."