چکیده:
بعد از خانواده عامل مهم دیگری که در تشکیل و رشد اجتماعی دخالت دارد، مدرسه است به طوری که میتوان آن را از این نظر در درجه دوم اهمیت قرار داد. معلمها، همکلاسیها، همبازیها و بالاخره محیط آموزشگاه چه به طور مستقیم و چه غیرمستقیم در رشد اجتماعی کودک موثر هستند و به همین دلیل که روانشناسان و علمای تعلیم و تربیت در مورد شخصیت و تعادل روانی معلم تاکید نمودهاند. همانطور که نگرش معلم و همکلاسیها نیز حائز اهمیت است. کودک که تا به حال خود را آنچنان میدید که پدر و مادرش او را میدیدند حالا خود را آنچنان میبیند که معلم و همکلاسیها و همسالان او را میبینند. من ایده آل کودک همان منی است که مورد قبول همسالان است، این من ایده آل در دخترها و پسرها متفاوت است و مربوط به انتظارات اجتماعی میشود و این انتظارات در جوامع و ملتهای مختلف متفاوت است و بستگی به فرهنگ و آداب و رسوم هر جامعه دارد. موفقیت و شکست از عواملی است که در تشکیل شخصیت و رشد اجتماعی دانشآموزان نقش مهمی دارد و اغلب در آموزشگاه کودک با این مسائل برخورد میکند. افزایش انگیزش برای یادگیری، استقلالطلبی، اعتماد به نفس و بالاخره نشاط و شادابی او میشود. در حالی که شکست موجب احساس حقارت، وابستگی، تضعیف انگیزش، فرافکنی و بالاخره ازد ست دادن نشاط و شادابی میگردد. در این مقاله که به روش مطالعه اسنادی صورت گرفته و با توجه به این نکته معلم باید عوامل را طوری فراهم کند که کودکان طعم موفقیت را بچشند. به خصوص در سالهای آموزش اولیه باید کوشش شود و کودک کمتر با شکست مواجه گردد. البته نه به این معنی که نارساییهای یادگیری کودک باید نادیده گرفته شود، بلکه به این معنی که باید از مقایسه دانشآموزان با یکدیگر خودداری شود و تا آنجا که ممکن است پیشرفت هر دانشآموز با خودش مقایسه گردد تا به رشد اجتماعی دانشآموزان کمک بشود.