چکیده:
شرحی برساختمانهای اشکانی، ستونهای سنتی کاخ آپادانا، معماری دوران خشایارشا، مصالح بکاررفته در معماری تخت جمشید، آرامگاههای پادشاهان هخامنشی، مزیت طاقهای قوسی شکل بر طاقهای سطح.
خلاصه ماشینی:
از زمانی که این ایستگاه به این نام در آنجا ساخته شدهاست ده «ماها» نیز در سازمانهای دولتی «مهاباد"خوانده میشود ولی هنوز خود ماهاییها و مردمان آبادیهای پیرامون ماها این ده را به همان نام کهنش «ماها» و مردمان آن را «ماهایی» مینامند.
زنها نیز برخی شب به تکیه میروند ولی نوحهخوانی و سینهزنی نمیکنند و برخی دیگر در خانه کسانی که نذر سینهزنی در ماه رمضان دارند فراهم میآیند و آنجا نوحهخوانی و سینهزنی میکنند.
نوشتههایی را که در تعزیه میخوانند «فرت» fart (= فرد) مینامند و «فرتها» که همه دستنوشته است در جعبهای نگاهداری میشود نگاهبان آنها را «میرزا» میخوانند اکنون مردی است به نام «عبدالله محمدی» که در تهران کارمند راهآهن است و هنگام تعزیهخوانی به ماها میآید.
این جشن در مازندران شب پیش از سیزدهم تیرماه گرفته میشود و ماهاییها آن شب را «تیرماشو» tirmâshu (= شب ]سیزدهم[ تیرماه) مینامند و آن شب در خانه یکی از خویشان نزدیک گرد میآیند و با دیوان حافظ فال میگیرند و میوه و شیرینی میخورند و آواز میخوانند و شادی میکنند.
پیرامون شصت زاغه دارند که بیشتر آنها در میان آبادی است و چند تایی در جایگاهی به نام «تپه تپه Tappe tappe» در پانصد متری ده است آنچه از شیرینه (لبنیات) بیش از نیاز خانواده باشد ( به ویژه ماست کیسهای و پنیر و کره) برای فروش به فیروزکوه برده میشود.
هنوز هستند کسانی که این کفشها را به پا میکنند ولی کفش بیشتر زنهای ماها اکنون کفشهای دوخت تهران است.