خلاصه ماشینی:
"ما الزامات و پیشنیازهایی داریم و بایدبه آنها توجه کنیم و بعد صحبت توانافزایی را پیشبکشیم و توسعۀ مشارکت کارکنان اینها صحبتهاییاست که چه روش ژاپنی،چه دیدگاه اروپایی و(به تصویر صفحه مراجعه شود) کتر نسرین جزنی دکترای مدیریت علوم اداری از دانشگاهکلرهانت کایفرنیا،عضو هیئت علمیدانشگاه شهید بهشتی،مدیر اجرایی ومجری طرحهای مختلف پژوهشی ازجمله مجری طرح پژوهشی ارائهراهکارهای مناسب برای پرورشخلاقیت زنان شاغل در بخشهای دولتی،ارائه مقالههای تحقیقی در سمینارهایداخلی و بینالمللی،مؤلف کتابهایمدیریتی،مشاور ارشد مهندسین مشاورمدیریت و اقتصاد کارآوران ایران امریکایی را به کار گیریم وقتی سیر تکامل تدریجیتوسعۀ مدیریت منابع انسانی را بررسی میکنیمتقریبا به این جمعبندی میرسیم که تعریفی نداریمکه مورد پذیرش همگان باشد.
دکتر هاشمی:من میکنم که حلقۀ مفقوده و شاید آنچیزی که در بخش توسعۀ منابع انسانی گم هست ومدیران و دولتمردان ما را نگران میکند این است کهدر کشور ما هیچ راهبرد مدونی چه در سطح کلانکشور و چه در سطح بنگاههای مختلف که بخواهدوجود داشته باشد و هدفهای توسعه در جهت تحققآن راهبرد اعمال شود و طراحی بشود وجود ندارد.
فرض کنیم بخواهیمانجمنی را که بتواند فعالیتهای حرفهای-تخصصیانجام بدهد،سوای از بحث احزاب و مسائل سیاسی،در کشور ما به سختی میشود این کار را کرد،یعنیباید پشتوانهای سیاسی بالای آن سیستم وجود داشتهباشد که بتواند برود این کار را بکند،ولی من تصورمیکنم یک بحث مدیریت بحثی است که در بحثبرنامۀ چهارم مطرح شد تسهیل بکند فرایندهای OGN ها را ما با فرض این مسئله باز هم یک بحثتاریخی و قدیمی داریم روی این موضوع که اینمدیران سازمانها،مدیران ارشد و حتی مدیریتنظامهای دولتی به دلیل اینکه باز هم ایجاد فضایمشارکت و تصمیمگیری را همچنان که باید و شایدمورد پذیرشان واقع بشود،ذهنیت مثبت نسبت به آنندارند یا اگر دارند بسیار کمرنگ است."