شعر و نظام های انگیخته زبانی (شعر از دیدگاه زبان شناسی) گفتگو و مصاحبه

"-ببینید وقتی ما از تشبیه استفاده می‌کنیم و با استفاده کامل از چهار رکن تشبیه مثلا این‌ جمله را می‌گوییم«زری که چون گل زیباست‌ از در وارد شد»اگر روی محور جانشینی یک‌ جابه‌جایی انجام بدهیم و ادات تشبیه را حذف کنیم و بگوییم«گل به داخل خرامید» در واقع هر کسی«گل»خودش را به جای گل‌ @انسانی که اسطوره‌ها را می‌آفریند خودش از مهابت آنها می‌ترسد و به‌ همین دلیل نقطه مرگ را هم برای‌ آنها طراحی می‌کند @بسیاری از تشبیهات ثابت تحت تاثیر نظام‌ انگیخته زبانی شکل گرفته‌ که به طور ناخودآگاه در زبان هر قومی وجود دارد مورد نظر شاعر می‌گذارد. در اینجا این‌ سئوال پیش می‌آید که چرا از ابتدا یک سری‌ از تشبیهات به صورت ثابت به کار می‌روند؟ چرا مظهر شجاعت در ایران از قدیم الایام‌ شیر بوده در صورتی که شیر نر اصلا حیوان‌ شجاعی نیست و مثلا اسب آبی برای دفاعی‌ که از حیوانات اطراف برکه محل زندگیش‌ می‌کند بسیار شجاعتر است جای او را نگرفته؟ چرا این مظهر شجاعت در هند ببر است؟ چرا سرو همیشه به جای قامت رعنا به کار رفته؟ همه اینها تحت یک سری شرایط قومی، زیستی،تاریخی،زمانی و مکانی تبدیل‌ می‌شود به یک نظام انگیخته که به طور ناخودآگاه در زبان هر قومی وجود دارد و بر آن زبان مسلط است در نتیجه آن نظام تصمیم‌ می‌گیرد که شیر مظهر شجاعت است و همان‌ نظام در هند فرق می‌کند."