چکیده:
در این مقاله مفاهیم سرمایه اجتماعی،سرمایه معنوی و مذهبی،اجزا و نوع رابطه بین آنها تبیین و سپس تأثیر سرمایه اجتماعی(و معنوی و مذهبی)بر رشد توسعه اقتصادی بررسی و مهمترین ساز و کارهای این اثربخشی توضیح داده شده است.از جمله این ساز و کارها کاهش نابرابری و فقر، افزایش کارآیی بازار،ایجاد رشد اقتصادی،کاهش هزینهها،افزایش کارآیی سایر سرمایهها،ایجاد نهادها و سازمانهای اقتصادی و بهبود عملکرد آنها،توسعه بازارهای مالی و افزایش سرمایهگذاری،افزایش اشتغال،افزایش معاملات،افزایش نوآوری و فنآوری میباشند.
خلاصه ماشینی:
"وی منشأ پیدایش نظریههای مربوط به ارتباط بین سرمایه اجتماعی و رشد اقتصادی را اواخر دهه 0991 میلادی میداند و معتقد است که یک تفکر مجدد اما اساسی در مورد مسئله توسعه در این تاریخ شکل گرفت که شامل درک جدیدی نسبت به اهمیت مشارکت عوامل فرهنگی بود و سرمایه اجتماعی ابزاری است که درک نقش این عوامل ارزشی و هنجارها را در زندگی اقتصادی فراهم میکند.
اهمیت این بحث زمانی دو چندان میشود که با توجه به سابقه تمدنی و مذهبی کشور ایران،به رغم کمبود سرمایه فیزیکی از سطح قابل توجه انباشت سرمایه اجتماعی برخوردار است و بنابراین میتوان با کسب شناخت بیشتر از نحوه تأثیر سرمایه اجتماعی بر رشد و (1)- Social Capital.
یکی از مواردی که میتواند از این سازوکار بهره بگیرد آن است که ابزارهای نظارت اجتماعی هزینههای ایجاد آثار خارجی منفی زیستمحیطی را افزایش میدهد و موجب کاهش ایجاد آنها نیز میشود زیرا عملی که با هنجارهای زیستمحیطی پذیرفتهشده جامعه منافات دارد،عکس العمل اجتماعی را علیه عامل آن عمل بر میانگیزد و هزینههای شخصی ارتکاب آن را بالا میبرد و لذا انجام اینگونه اعمال در سطح کلان کاهش مییابد.
از مباحث مطرحشده میتوان نتیجه گرفت که سرمایه اجتماعی(و معنوی و مذهبی)نقش قابل ملاحظهای در رشد و توسعه اقتصادی کشورها ایفا میکند و از اینرو برای نیل به رشد و توسعه اقتصادی،کشورها باید در کنار توجه به انباشت سرمایههای انسانی،فیزیکی و طبیعی،ایجاد و انباشت سرمایههای اجتماعی،معنوی و مذهبی را نیز مورد عنایت جدی قرار دهند؛زیرا در غیر این صورت به سطح بالقوه رشد و توسعه اقتصادی مطلوب دست نخواهند یافت."