چکیده:
تصور دولتمردان آمریکا و نومحافظهکاران حاکم بر کاخ سفید، پیش از آغاز حمله به عراق بر این بود که این جنگ در سریعترین زمان ممکن و با
کمترین هزینه به بار خواهد نشست و آمریکا را به اهداف خود نائل خواهد کرد، اما با گذشت چند هفته از آغاز جنگ و سقوط صدام، معلوم شد که این
تصور چقدر باطل و سراب گونه بوده است. اکنون آمریکا در عراق با مشکلات عدیده و پیچیدهای روبروست که بار دیگر ممکن است کابوس ویتنام
در عراق تکرار شود.
خلاصه ماشینی:
"با این وجود، این تفکر هنوز پابرجاست و به نظر میرسد که ایالات متحده در عراق، به واقع چنین سؤالی را به وجود آورده باشد که برای امپریالیزم آمریکا، عراق تا چه حد ویتنامی دیگر است؟ آیا این موضوع واقعیت دارد که انگشت گذاشتن بر هر گونه مقایسه مستقیم بین این دو جنگ، به تفاوت بسیار چشمگیری میان آن دو اشاره میکند.
250 هزار عراقی که ایالات متحده امیدوار بود طبق میل خودشان به ارتش آمریکا کمک کنند و عدم پذیرش جنگ با عراقیان غیرنظامی از طرف سازمان امنیتی، چنین نشان میدهد که مردم عراق راضی به این تغییر نبوده و حداقل تا یک سال بعد نیز راضی نخواهند شد.
پس از جنگ ویتنام ـ که خطراتی را نشان داد که از اطمینان کردن به سربازان وظیفه در جنگ به وجود میآمد ـ ایالات متحده از ارتش کوچکتری استفاده کرد که همه افراد آن به صورت داوطلبانه در آن عضو شده بودند (ارتشی که توسط نظامیان در دوره رکود مالی تعلیم داده شده بود)، با این اندیشه که تکنولوژی مدرن میتواند جایگزین سربازان شود.
هدف اصلی این جنگ، بیشتر کردن کنترل آمریکا بر منابع نفتی عراق ـ دومین منبع نفتی جهان ـ و ایجاد ارتشی از سربازان آمریکایی در عراق برای حمایت از منافع ایالات متحده در خاورمیانه بوده است.
مهمترین مقامات آمریکایی، بزرگترین خطری را که از جنگ عراق به بار خواهد آمد، چنین عدم اطمینانی به قدرت امپریالیزم آمریکا میدانند و این موضوع مهمترین دلیل ایالات متحده را برای امتناع از عقبنشینی، تا زمانی که راهحل مناسبی برای حفظ ظاهر خود پیدا کند، فاش میسازد."