خلاصه ماشینی:
"آقای دکتر،هم مرحوم رفیعی قزوینی و هم علامه طباطبایی هردو از فیلسوفان صدرایی بودند،حال با توجه به اینکه جنابعالی متخصص در حکمت اسلامی هستید،میخواستم یک سوال حاشیهای از خدمتتان بپپرسم و آن اینکه ما پس از ملاصدرا شاهد نوعی غلبه تفکر و اندیشه او بر سایر اندیشهها هستیم،گویی سایه این غلبه تا آنجایی گسترده بود که دیگر اندیشهها را نیز تحت الشعاع قرار داد و باعث شد تا تعدادی از متفکرین مهجور بمانند،آیا جنابعالی با این نظر موافق هستید؟ -این سوال بسیار خوبی است،البته پس از فوت ملاصدرا افکار او غلبه پیدا نکرد،بلکه در حالت خسوفی بود و شاگردان بلاواسطهاش مانند ملا محسن فیض و لاهیجی کمتر از حکمت متعالیه صحبت میکردند،اگرچه این دو نفر مدت فراوانی درست حکمت متعالیه خوانده بودند اما به علت جو آن زمان و به خصوص به دلیل جو سیاسی آن دوره،سکوت اختیار میکردند و این امر مدتی طول کشید تا اینکه دوره صفویه پایان یافت،اما در واقع ملا علی نوری بود که در اوایل دوره قاجاریه فلسفه ملاصدرا را دوباره احیا کرد و این نبود که فلسفه ملاصدرا به خودی خود غلبه کند و تنها فلسفه در دوره صفویه باشد،ملا رجبعلی تبریزی و دیگرانی هم بودند که تفکر مشائی داشتند و پیروانی هم داشتند،اما چطور شد که در دوره قاجاریه فلسفه ملاصدرا غلبه کرد،این به خاطر ماهیت آن فسفه بود،همیشه در هر محیط فکری اگر یک فلسفهی غلبه پیدا کند یا به این علت است که یک متفکر بزرگی ظهور کرده و نفوذ فوق العاده دارد یا به این علت است که آن نحوه تفکر مورد استقبال آنهایی که اهل فلسفه هستند قرار میگیرد،در دوره قاجاریه فلسفه صدرایی این بخت را داشت که چند حکیم بسیار بزرگ مثل ملا عبد ا..."