چکیده:
این مطالعه طولی که تحقیقی مشاهدهای در مورد وضعیت سیزده کودک آسیب دیده بینایی پیشدبستانی بود،تاثیرهای یکپارچهسازی معکوس را به همراه اعمال راهبرد یادگیری مشارکتی در الگوهای تعامل اجتماعی کودکان آسیبدیده بینایی پیشدبستانی و سالم مورد بررسی قرار داد و مشخص کرد شرایط محیطی که برای این افراد فراهم شده و راهبردهای یادگیری مورد استفاده،بر ایجاد با محیط و چگونگی شکلگیری آن نقش اساسی دارد.
خلاصه ماشینی:
"افزایش مهارت تعامل اجتماعی کودکان آسیب دیده بینایی1پیشدبستانی نوشته:تانا دالورا ترجمه:مریم فاضل مسایلی (به تصویر صفحه مراجعه شود) چکیده این مطالعه طولی که تحقیقی مشاهدهای در مورد وضعیت سیزده کودک آسیب دیده بینایی پیشدبستانی بود،تاثیرهای یکپارچهسازی معکوس را به همراه اعمال راهبرد یادگیری مشارکتی در الگوهای تعامل اجتماعی کودکان آسیبدیده بینایی پیشدبستانی و سالم مورد بررسی قرار داد و مشخص کرد شرایط محیطی که برای این افراد فراهم شده و راهبردهای یادگیری مورد استفاده،بر ایجاد با محیط و چگونگی شکلگیری آن نقش اساسی دارد.
عامل مهم دیگری که رفتار کودکان را در موقعیتهای خاص تحتتأثیر میدهد،نگرش بزرگسالان نسبت به نحوهی گذراندن اوقات فراغت کودکان است بازیهای انفرادی بهطور کلی کودکان کلاس ویژهی نابینایان تقریبا سه برابر بیش از کودکان دیگر در کلاس ادغام شده وقت خود را صرف بازیهای انفرادی میکردند،بهطوری که 5 نفر از آنان 117 دقیقه به بازیهای انفرادی اشتغال داشتند و این در حالی است که 8 کودک باقیمانده از این جمع 36 دقیقه(از کودکان آسیبدیده بینایی)و 40 دقیقه(برای کودک بینا)به این فعالیت پرداختند.
بحث مشاهدههای مربوط به اوقات بازی آزاد کودکان نشان میدهد که قبل از اجرای راهبرد یادگیری مشارکتی،کودکان آسیبدیده بینایی که در کلاس ادغام شده به سر میبرند،در مقایسه با کودکان کلاس ویژه نابینایان،زمان بیشتری(کمتر از 50 درصد از وقت آزادشان)را صرف برقراری ارتباط با همسالان خود مینمایند در حالی که این زمان برای برقراری رابطهی کودکان بینا با همسالان خود 20 درصد از وقت آزاد آنها تخمین زده شده است."