خلاصه ماشینی:
"به نظر میرسد که والدین کودکان دارای نشانگان داون از توانایی پردازش دیداری فرزندانشان در مقایسه با توانایی پردازش کلامی با خبر هستند،در حالی که والدین دو گروه دیگر در مورد ویژگیهای قابل روئیت، ماننده پرخوری و رفتارهای توام با وسواس فکری و عملی و رفتار ناسازگارانه و حساسیت نسبت به سروصدای بلند و...
اگرچه حالا اجرای مناسب با سن در زبان،فقط در مورد درصد کمی از بچهها دارای نشانگان ویلیامز پیدا شده است،(مرویس،موریس،برتراند و رابینسون11،سال 1999)با این حال کودکان تواناییهای نسبی در زبان همانند پردازش زبانی و در برخی حیطههای موسیقی را از خود نشان میدهند(لنهاف12،سال 1998).
و متوجه شدند که کودکان دارای نشانگان پارادر-ویلی از نظر پرخوری و رفتار توام با وسواس فکری-عملی در مقایسه با دو گروه دیگر بچهها در رتبهی بالاتر قرار دارند و کودکان دارای نشانگان داون رتبهی بالاتری از نظر ترسیدن از مکانهای بلند نسبت به دو گروه دیگر بچهها به خود اختصاص دادند.
اگرچه والدین کودکان دارای نشانگان داون،به نظر میرسید که از توانایی های پردازش دیداری بیشتری در مقایسه با تواناییهای پردازش کلامی و وضعفهای مربوط به زبان بیانی آگاه بودهاند،والدین دو گروه دیگر،کودکانشان را کمتر باتوجه به رفتارهای مبتنی بر سببشناسی رتبهبندی کردند.
تا حدی،والدین به نظر میرسید که بیشتر در مورد ویژگیهای قابل رویت نشانگانهای کودکانشان آگاهی داشتهاند مانند،پرخوری و رفتارهای توام با وسواس فکری-عملی در نشانگان پارادر-ویلی و موسیقی در نشانگان پارادر-ویلی در مورد تواناییهای پردازش همزمانی کودکانشان آگاه نبودند و والدین کودکان دارای نشانگان ویلیامز ،تواناییهای پردازش کلامی قومیتری در مقایسه با تواناییهای پردازش دیداری در این کودکان گزارش نکردند."