چکیده:
این مقاله مروری است بر خاستگاه عملی و ریشه های نظری پدیده پادکستینگ، که با مدد پدیده همگرایی رسانه ها امواج رادیویی را بر روی پخش کننده های چند رسانه ای قابل حمل آورده است و رادیو را از یک رسانه جریان اصلی و دست نیافتنی به پدیده های عمومی و همگانی تبدیل کرده است و کاربردهای گسترده ای به آن داده است. همچنین به لحاظ نظری پیش بینی و اعظان نظریه مشارکت دموکراتیک رسانه ها را درباره ظهور نسل جدید رسانه ها را درباره ظهور نسل جدید رسانه های خرد و مردمی را تحقق بخشیده شده است.
خلاصه ماشینی:
"امکانات سفارشی پخش رادیو بر روی اینترنت،از جمله امکان دانلود و گوش دادن برنامهها در زمان موردنظر مخاطب و همچنین انتخاب برنامه موردنظر وی به جای دسترسی تصادفی به برنامه از پیش تعیین شده توسط سیاستگذاران شبکههای رادیویی سبب شده است که پادکست نه تنها رسانه مورد توجه شهروند روزنامهنگاران باشد،بلکه سردبیران رسانههای جریان اصلی نیز برای گسترش دادن مخاطبان خود از آن بهره گیرند.
آنچه پادکشت فراهم میآورد یک ساختار افقی رسانهای است که جایگاه مخاطب در آن تغییر میکند؛تولیدکننده همان مصرفکننده است و مصرفکننده به تولیدکننده تبدیل میشود و این دو با یکدیگر گفتوگو میکنند(2006, Berry ) پادکست و جریان اصلیها پادکست نیز مانند بسیاری دیگر از رسانههای جدید به سرعت مورد توجه رسانههای جریان اصلی قرار گرفت.
رادیو و فراتر از آن با مروری بر آنچه گفته شد به نظر میرسد پادکست و رسانههای هم عصر آن مانند وبلاگها و ابزارهای دیگری که شهروندان و مخاطبان را بیش از گذشته در چرخه خبر وارد میکنند،جای خود را در میان رسانههای جریان اصلی به خوبی باز کردهاند و بسیاری از شرکتهای رسانهای بزرگ برنامههای تولیدی خود را در چارچوب قابل ارائه بر روی زیرساخت شبکه جهانی اینترنت ارائه میکنند تا به مخاطبان بیشتری دست یابند،اما از سوی دیگر پادکست خارج از دنیای خبر نیز راهی برای خود گشوده است."