خلاصه ماشینی:
"میدانیم که در نواحی گرم و مرطوب و یا صحراها اصولا طبیعت بر انسان فائق است و اینگونه مناطق شرایط سختی را برای زندگی انسان ایجاد میکند و اما در کنار این مناطق،مناطق دیگری هستند که تا حدودی تحت سیطره انسان قرار دارند و انسان میتواند آنرا مغلوب خود سازد و از آن بهرهبرداری مینماید که مهمترین این مناطق،مناطق مدیترانهای-معتدله- استپها-جنگلها میباشند و با بررسی و مطالعه موقعیت جغرافیایی جلگه مرودشت به این نکته پی بردیم که این جلگه تقریبا جزء نواحی معتدله محسوب میشد.
تا اینجا جلگه مرودشت را بعنوان یک سیستم بسته فرض نمودیم و حال آنکه چنین نیست و پیش از این گفتیم که فلات مرکزی از طریق سیوند و گلوگاه میان کوه رحمت و حاجیآباد به این جلگه راه مییابد و از طرف دیگر این جلگه با خوزستان نیز مرتبط بوده است و همچنین از طریق جاده فعلی و عبور از پل خان با بخشهای دیگر فارس نیز ارتباط داشته است و برای تأیید این موضوع میتوان به این مطلب اشاره کرد که با«گسترش دامداری کوچنشینی در اواخر هزاره پنجم و اوایل هزاره چهارم ق.
که از طریق شبکه بازرگانی به این مناطق فرستاده شدهاند،یعنی از طریق راههای طبیعی که نواحی خلیجفارس و خوزستان را به بخشهای مرکزی،خاوری و باختری فلات ایران وصل میکند که این راهها نیز راههای طبیعی و در مسیر رودخانهها و درههای عمیق قرار داشتهاند)»15 بعنوان نتیجه این بحث میتوان گفت که:«خاور نزدیک در طول تاریخ گستردهاش با ویژگیهای زیستمحیطی گوناگون،قادر به حمایت از جوامع پیچیده دامداران کوچنشین بوده است."