خلاصه ماشینی:
"وقتی خواننده آشنا به ترجمههای قرآنی و دینی آگاهی مییابد که ترجمهای دیگر از قرآن منتشر شده، نخست به وجد میآید که باز هم تلاشی دیگر برای عرضه قرآن به فهم و ادراک فارسی زبانان صورت گرفته و به رونق مباحث و فرهنگ قرآنی برگی دیگر افزوده شده است،اما باوجود از خود میپرسد:آیا این ترجمه کاری تازه و نو در برابر دیده از خود میپرسد:آیا این ترجمه کاری تازه و نو در برابر و هم سطح ترجمههای پیشین ارائه داده است یا توانسته از آن حد و مرز نیز بگذرد و آفرینشی دیگر در کار ادبیات قرآنی ثبت کند.
»(ص 126) مترجمان چنان نمودهاند که خواننده از مترجمان مسئله لزوم همراهی و و ترجمه را از یاد بردهاند گمان کردهاند که ترجمه خالص قرآن ممکن است خود میپرسد آیا خود قرآن نمیتوانست آیات موهم را طور دیگری بیاورد یا کلمه«ذنب»را در این موارد به کار نبرد.
به یک نکته دیگر از مبانی مترجمان توجه کنید:«برخی واژهها که در فرهنگ انقلاب اسلامی دارای قداست و ارزش والاست،در این ترجمه در جای مناسب خود مورد استفاده قرار گرفته است.
نویسنده به سهم خود چاپ این ترجمه را به پیشگاه مترجمان بزرگ قرآن کریم در خیمه مانده یا کوچ کرده استادانی چون سخن سنج معاصر موسوی گرمارودی،قرآن پژوه ارجمند بهاءالدین خرمشاهی، استاد پیشرو محمد مهدی فولادوند،مرد دقت مرحوم سید جلال الدین مجتبوی و پیش از همه اینان به میبدی بزرگ و دیگر مترجمان نامدار پارسینویس،تسلای خاطر میدهد و نامشان را بزرگ میدارد."