خلاصه ماشینی:
"تصاویر این صحنه که به نوعی نمادین روانکاوی موقعیت فرد در جامعهی غربی است،به همراه کادربندیها و حرکت زیبای دوربین،دفنس را به اوج بحران و درماندگی میکشانند که در نهایت با فرار یا به گونهیی رهایی از اتمسفر حاکم،به آرامشی ظاهری دست مییابد.
تجربهی 3:طراحی صحنه،فضاسازی در فیلم،فضای حاکم بر شهر و حضور مردم در کادربندیها نهتنها هیچ نشانی از نشاط زندگی ندارند،بلکه در تشدید استیصال و بحران شخصیت محوری فیلم(دفنس)نقش مهمی را ایفا میکنند.
در این فیلم،غرب-به عنوان یک سیستم-برای ذهن خسته و از هم گسیختهی دفنس نسخهیی از گلوله و مرگ میپیچد،مرگی تراژیک که شخصیت محوری فیلم(دفنس)بیآنکه خود بخواهد انتخابش میکند.
این انتحار یا هاراگیری که نهایت جود به بنبسترسیدهی دفنس در مقابله کردن با سیستم غرب است،با پایانی زیبا همراه میشود؛پیوستن دفنس به دریا(رهیدن از محدودهی تنگ اتومبیل در راهبندان سکانس آغازین)و رسیدن به افق بیانتهای اقیانوس(آرامشی که او در منحنی فیلمنامه در کاوش و جستوجوی آن بود)"