چکیده:
استراتژی روسیه درقبال
مقدمه
هر چند روسیه در سال ۱۹۹۷ میلادی طبق
موافقت نامه «سند بنیادپن پاریس»ابه عنوان
بیست و یکمین شریک ناتو» وارد «طرح
مشارکت برای صلح» گردید. اما این همکاری
به دلیل آغازحملات ناتوبه کوزوو چندان دوامی
نیاورد و مسکو عملکرد ناتو در بالکان رابه دلیل
بی توجهی و عدم مشورت با روسیهء به شدات
محکومء و سرانجام در سال ۱۹۹۹ میلادی
روابط ود رابااین سازمان, قطم کرد.
پس از به رسیدن «یوتین»» روسیه
مجددا در سال ۲۰۰۲ میلادی به احیای روابط
خود با ناتو پرداخت. با ورود ناتو و روسیه به
یک فاز جدید همکاری, از جمله سئوالات مهم
و اساسی ان است که ؛ آیا استراتژی روسیهء تنها
در تخد همکاری و مشارکت با ناتو (۱ + ۱۹)
خواهد بودیا آن که روسیه به الحاق و عضویت
کامل (۰۲۰) این کشور در سازمان پیمان
آتلانتیک شمالی, میاندیشد؟ به سخن دیگر,
مضرات و امتیازات هر کدام از دو راهبرد فوق
برای روسیه کدامند؟ آیا امکانات و تجهیزات
نظامی روسبه و وضعیت اقتصادی این کشور
درخصوص نوسازی تسلیحات این کشورء
مطابق با استانداردهای ناتوء اجازة الحاق مسکو
را به این پیمان نظامی خواهد داد؟ از سویی آیا
اعضای این سازمان درشرایط فعلی, موافق الحاق
و عضویت کامل این کشور در ناتو خواهند بود؟
سئوال دیگری که این پژوهش در راستای
خلاصه ماشینی:
"با ورود ناتو به روسیه به یک فاز جدید همکاری،از جمله سئوالات مهم و اساسی آن است که؛آیا استراتژی روسیه،تنها در حد همکاری و مشارکت با ناتو(1+91) خواهد بود یا آنکه روسیه به الحاق و عضویت کامل(020)این کشور در سازمان پیمان آتلانتیک شمالی،میاندیشد؟به سخن دیگر، مضرات و امتیازات هرکدام از دو راهبرد فوق برای روسیه کدامند؟آیا امکانات و تجهیزات نظامی روسیه و وضعیت اقتصادی این کشور در خصوص نوسازی تسلیحات این کشور، مطابق با استانداردهای ناتو،اجازهء الحاق مسکو را به این سازمان در شرایط فعلی،موافق الحاق و عضویت کامل این کشور در ناتو خواهند بود؟ سئوال دیگری که این پژوهش در راستای پاسخ بدان است،مشخص کردن نوع نگاه روسیه به مسئلهء گسترش ناتو میباشد.
اوراسیاییها بر این باورند که حق عضویت روسیه در ناتو(به عنوان وسیله و ابزاری برای جلوگیری از گسترش ناتو به سوی روسیه و دیپلماسی فعال مسکو در این سازمان برای مانع شدن از گسترش به سمت روسیه)نیز در صورتی که این کشور بتواند با دیپلماسی فعال و موفق در درون سازمان،از گسترش سازمان پیمان آتلانتیک شمالی به سوی شرق جلوگیری کند،نه تنها مغایر با امنیت ملی این کشور نیست،بلکه،تغییر در دیدگاه اعضای ناتو نسبت به روسیه به عنوان یک شریک و قدرت بزرگ41،میتواند به اقتدار روسیه در نظام بین المللی بیانجامد.
بر این اساس،روسیه یکی از عوامل گسترش ناتو،را دستیابی به حوزههای جدید اقتصادی میداند و بر این باور است که ایالات متحده و کشورهای اروپایی عضو ناتو، به دلیفل کسب امتیازات نفتی و معدنی به دست گرفتن بازارهای اینگونه کشورها،راهبرد توسعه ناتو را به شرق مطرح میکنند،که این موضوع با منافع ملی روسیه تعارض دارد و اعضای ناتو،خواستار حذف حضور روسیه در بازار جمهوریهای پیرامونی هستند."