خلاصه ماشینی:
"این فناوری که بر متن و بر همزمانی مبتنی است و مستلزم چندین شرکتکننده است، نوعی گمنامی ایجاد میکند و از الگوهای سنتی تعامل اجتماعی میگریزد فناوریهای ارتباطی بر نحوهء صحبت کردن ما تأثیر میگذارند.
این واقعیت که یک گفتوگوی تلفنی همیشه با یک فاز آغازین به منظور شناخت تلفنکننده و تلفنشونده شروع میشود و با یک گفتوگو تلفنی پیش میرود،یک ویژگی رسانهای را نشان میدهد: افراد نمیتوانند یکدیگر را با دیدن بشناسند،و هیچ گونه برخورد اتفاقی در تلفن وجود ندارد.
هاچبای معتقد است که این دیدگاه به این بافت ربط چندانی ندارد:قطع ارتباطهای قابل انتظار در نوبت سخن گفتن، اتفاق نمیافتد،زیرا افراد با جایگزین کردن ابزارهای دیگر به جای نشانههای دیداری-ویژگی گفتوگوی رو در رو-خود را با قابلیتهای این وسیله سازگار کردهاند.
هاچبای هم چنین سیستمهای تخصصی را به منزلهء یک فناوری برای گفتوگوی مورد بررسی قرار میدهد و به جای پرداختن به مسائل مربوط به هوش مصنوعی،بر«قابلیتهای تعاملی»تأکید دارد."