خلاصه ماشینی:
"أو یصل إلیه مع بعد»(هاشمیبک،1940:288)که به اشتباه در کتاب ترجمه و توضیح به این صورت ترجمه شده:«که متکلم بعدا به آن میرسد»(ابراهیمی،1380:69) و واژۀ«بعد»ظاهرا«بعد»(به فتح باء)خوانده شده،در جوابیه چنین ترجمه شده است:«متکلم دیر به آن میرسد»؛که نزدیک و یا عبارۀ أخرای ترجمۀ پیشنهادی ما است:«که متکلم به سختی به آن(وجه شبه)میرسد»(پاشا زانوس،زمستان 84 و بهار 85:62)و اگر مترجم محترم در کتاب ترجمه و توضیح خود همچنین ترجمه میکرد،ایرادی بر ایشان وارد نبود،و ایشان در این جوابیه،با تصحیح چند مورد تذکر داده شده که همسوی با موارد نقد شده است،این مطلب را به اثبات رساندند که کتاب ترجمه و توضیح ایشان به بازبینی اساسی و اصلاح همۀ موارد نیاز دارد،که اینجانب در کتاب جلد دوم ایشان از ابتدا تا انتها آن موارد را که اشتباه به نظر میرسید، توضیح داده و تصحیح کردهام و شاید به جرأت بتوان گفت که صفحهای از کتاب مترجم ایشان نباشد که نیاز به بازبینی نداشته باشد.
8. در مورد این عبارت کتاب جواهر البلاغة:«الحمرة فی کل»(هاشمیبک،1940:290)که مترجم محترم آن را در جوابیه توضیح داده است و اثری از این توضیح در ترجمۀ کتاب ایشان نیست،باید(یکبار،نه بیشتر)واژۀ«کل»را که با تنوین عوض آمده است،توضیح میداد،همانند جوابیه که کلمۀ«شئ»یا«واحد»را به جای تنوین عوض آورده است؛و ما در مواردی که ایشان در جوابیه به صورت اصلاحی آوردهاند،باید بگوییم:جانا سخن از زبان ما میگویی،زبانی که در نقد و تصحیح کتاب به صورت محترمانه خدمت ایشان تذکر داده شده است که وی نیز باید با سعۀ صدر علمی،پذیرای مطلب حق میشدند که ظاهرا با نوشتن جوابیه،اینچنین نشد،ولی تصحیحاتی که ایشان در جوابیه اعمال کردند،غیر مستقیم گواهی بیر صدق مدعای ما است."