چکیده:
گی دو موپاسلن از نوول نویسان بزرگ فرانسه در قرن نوزدهم بود.نوولهای او، نسبت
به سایر نوول نویسها، از نظر مضمون، روانی و طرز بیان، نوپردازی در نوول نویسی بود
و در نتیجه تحول چشمگیری را در انواع ادبی به دنبال داشته است.استقبال خوانندگان،
به ویژه در ایران، ترجمههای متعددی را از آثار او موجب شده است و ظاهرا این ترجمه
تحولات جالبی را نیز در ادبیات معاصر ما را به همراه داشته است.این امر و نیز بخصوص
سهم مترجمان ما در این مقاله، که به تأثر و تأثیر هم میپردازد، بررسی خواهد شد.
خلاصه ماشینی:
"A. E ادبیات که در کشور مبداء نیز جایگاهی نداشت و اکنون نیز ندارد، خوانندگانی در ایران داشت، به طوری که جهانگیر جلیلی نویسنده رمان خاطره انگیز من هم گریه کرده ام(1313/1934)، تز زبتم شخصیت اصلی داستان به انتقاد از ترجمه کتابهای موریس لوبلان 1 و میشل زواکو 2 ، که هنوز هم ترجمه میشود، پرداخت(آرین پور، از نیما تا روزگار ما، ص 314)، به ویژه این که مترجم مؤلف اولی، نصر الله فلسفی بود که قبل از این تاریخ، آثار مهمی همچون سرگذشت ورتر(تهران، 1305)از گوته و بیچارگان(تهران، 1305)از هوگو را ترجمه کرده بود و مترجم مؤلف دومی حسینقلی مستعان، لکن آنچه که مسلم است این ترجمهها اغلب به صورت پاورقی هم منتشر میشدند و نثر آنها، که به فهم عمومی و به زبانی ساده بود، کم کم تأثیر خود را بر نثر فارسی نشان داد(سیاح، ص 260؛آرین پور، همان، ج 1، ص 260).
قدر مسلم این است که تحول عمده در انواع ادبی رخ داد و البته تا حدود زیادی موجد آن جمالزاده بود که در سال 1921 در مجموعه یکی بود و یکی نبود و ضمن صحبت از رمان و اهمیت آن برای جامعه ایرانی، شش داستان کوتاه ارائه نمود که مضمون همه آنها در رابطه با ایران بود؛در حالی که در این تاریخ مؤلف سالها بود که در خارج از کشور به سر میبرد، لکن از همان اتبدای همکاری با مطبوعات تأثیر آثار دوده، برناردن دوسن پیر 3 ، گوبینو 4 و سایر نویسندگان فرانسوی، که بعضی از آنها از معاصرانش نیز بودند، بر او محرز بود(کویی پرس، ص 138 ."