چکیده:
هدف از این پژوهش، مقایسهی تراکم تودهی استخوانی استخوان ران و زند زبرین زنان
ورزشکار نخبهی کشور در رشتههای بدون تحمل وزن بدن(شنا)و با تحمل وزن (ژیمناستیک،
تنیس روی میز)و نیز مقایسه با استاندارد غیرورزشکاران ایران و جهان میباشد.آزمودنیهای این تحقیق را 23 نفر از اعضای تیم ملی بانوان کشور در ردهی سنی 20
تا 25 سال در رشتههای شنا، تنیس، تنیس روی میز و ژیمناستیک تشکیل میداد که همهی
آزمودنیها در رشتهی خود، دستکم 10 سال سابقهی ورزشی به طور متوسط 3 جلسه در
هفته داشتند.تراکم تودهی استخوانی( DMB )هر فرد با استفاده از روش AXED در دو
ناحیه از بدن (گردن استخوان ران و زند زبرین)بررسی گردید و نیز استاندارد ایران و
جهان در این دو ناحیه در نظر گرفته شد.دادهها با استفاده از آمار توصیفی و
استنباطی در سطح 05/0 a تحلیل شد.به طور کلی، یافتههای این تحقیق نشان داد که
فعالیت درازمدت در رشتههای ورزشی با تحمل وزن بدن، باعث افزایش چگالی استخوانی ران
نسبت به استاندارد غیرورزشکاران ایران و جهان میگردد.همچنین، ورزشهای بدون تحمل
وزن، مانند شنا، نسبت به ورزشهای با تحمل وزن تأثیر کمتری بر تراکم استخوان دارد؛و
بالاخره، میزان تأثیر فعالیت در رشتههای مختلف ورزشی بر چگالی استخوانی، به نسبت
فشاری که بر سیستم اسکلتی وارد میآورند متفاوت است.
خلاصه ماشینی:
"oohaY@1nanidP چکیده هدف از این پژوهش، مقایسهی تراکم تودهی استخوانی استخوان ران و زند زبرین زنان ورزشکار نخبهی کشور در رشتههای بدون تحمل وزن بدن(شنا)و با تحمل وزن (ژیمناستیک، تنیس روی میز)و نیز مقایسه با استاندارد غیرورزشکاران ایران و جهان میباشد.
در کشور ما، در رابطه با تأثیر نوع رشتهی ورزشی در DMB به دلیل هزینهی فراوان تست سنجش تراکم استخوان، تحقیقات بسیار محدود میباشد که از جمله پژوهشی است که خانم شجاعی(1376)بر روی تیمهای ملی کشورمان انجام داد و به این نتیجه رسید که شناگران نسبت به ورزشکاران رشتههای با تحمل وزن، از DMB کمتری در دو ناحیهی ران و مهرهها برخوردار بودهاند و همچنین در مقایسه با استاندارد غیرورزشکاران جهان از تراکم کمتر و در مقایسه با استاندارد غیرورزشکاران ایران از تراکم مشابه برخوردار بودهاند(1).
طرح پژوهشی در این پژوهش که از نوع علی پس از وقوع و مقایسهئی میباشد، به منظور انتخاب نمونه از میان ورزشکاران تیمهای ملی بانوان در رشتههای تنیس، تنیس روی میز، ژیمناستیک و شنا، با استفاده از پرسشنامه، ورزشکارانی که در محدودهی سنی 20 تا 25 سال با حداقل 10 سال سابقهی فعالیت قابل ملاحظه در رشتهی مورد نظر بودهاند و نیز به لحاظ فاکتورهای مؤثر در میزان DMB مانند نظم دورهی قاعدگی، عدم حساسیت به مواد لبنی و شیر و مصرف آن، عدم ابتلا به بیماریهای تیروئید و پاراتیروئید، عدم مصرف دارو، الکل، سیگار و..."