خلاصه ماشینی:
"در سال 1260 شمسی(1881)نقشه رسمی تازهای از سوی وزارت دریاداری بریتانیا انتشار یافت که در آن جزیرههای تنب بزرگ،تنب کوچک و ابوموسی،همانند قشم و کیش و سری به رنگ سرزمین ایران رنگ شده و جزایر و سرزمینهای عربی جنوب خلیج فارس به رنگ دیگری نمایش داده شده است.
شیخ زایدبن خلیفه حاکم ابو ظبی نیز در این مکاتبات دوستانه هدفی را در زمینه ایجاد تسهیلات برای آن گروه از اتباع خود که در ایران دارائی و املاکی داشتند دنبال میکرد اما شیخهای دبی و شارجه که همچنان از دگرگونی شرایط سیاسی در بندر لنگه دلگیر بودند، ماجرای این مکاتبات دوستانه را به خان بهادر عبد اللطیف،کارگزار سیاسی بریتانیا در خلیج فارس گزارش کردند و یادآور شدند که مکاتبات دوستانه شیخ ابو ظبی با والی ایرانی مغایر مفاد قرارداد دو جانبه 1892(1271)میان بریتانیا و ابو ظبی است.
دولت ایران روز 21 سپتامبر به یادداشت اعتراض آمیز بریتانیا چنین پاسخ داد: «چنانکه سفارت آگاهی دارد،دولت شاهنشاهی هرگز این ادعا را نپذیرفته است که جزیره تنب بخشی از شیخ نشینان راس الخیمه است یا حکومت دیگری حق حاکمیت بر آن دار.
به دنبال حل مسئله بحرین در خرداد ماه 1349،شایعهای بر سر زبانها افتاد که ایران ادعای خود نسبت به بحرین را به این دلیل پس گرفته که منافع اساسی خود را در تنگه هرمز و جزیرههای واقع در دهانه خلیج فارس جستوجو میکند،واینکه از سوی بریتانیا،با آگاهی برخی از دولتهای عربی به تهران اطمینان داده شد که جزیرههای تنب و ابو موسی در قبال حل مسئله بحرین،به ایران بازگردانده خواهد شد."