خلاصه ماشینی:
"(388) مکنیل در گزارشهای خود نوشته بود که مقارن آمدن ویکوویچ بهایران،در تهران شایعاتی دربارۀ همکاری ایران و روسیه انتشار یافتهاست و از جمله گفته میشود که اگر ایران موفق به تصرف هراتشود،روسیه باقیماندۀ بدهی ایران بابت غرامات مذکور در عهدنامۀترکمانچای را خواهد بخشید؛کنتسیمونیچ گفته است تصرفهرات توسط ایران موجب اغتشاشاتی در میان مسلمانان هند خواهدگردید؛شاه(محمدشاه)اظهار عقیده کرده است که نیروهای پیادهنظام و توپخانۀ تعلیم دیده او با کمک سواران افغانی میتوانند سیخهارا قلعوقمع کنند و همان راهی را بپیمایند که نادرشاه پیموده بود؛مخاطرهآمیز بودن تسلط انگلیس بر هند و ترسویی و ناکارآمدیسربازان هندی موضوع گفتگوهایی در اردوگاه ارتش ایران است وتردیدی نیست که از هماکنون شاه خوابهایی برای توسعۀ قلمرو خودپس از فتح هرات میبیند و بدین منظور دستور تهیه ملزومات جنگیو از جمله شصت هزار گلولۀ توپ داده شده که بیش از اندازۀ لازمبرای تصرف هرات است و....
او برخلاف رفتار مؤدبانه و ملایم خود در ابتدای ورود بهاردوگاه،راه و روشی خشونتآمیز و گاهی بیادبانه در پیش گرفتچنانکه پس از دو ماه چون نتوانست محمدشاه را به رفع محاصرهو چشم پوشی از تصرف هرات و پذیرش درخواستهای دیگر ازجمله انعقاد عهدنامۀ بازرگانی متقاعد کند،متوسل به تهدید قطعرابطه شد و روز هفتم ژوئن 1838(ربیعالاول 1254)با قهر اردوگاه مکنیل ضمن اظهار عقیده در مورد مجبور کردن محمدشاه بهدست بر داشتن از محاصرۀ هرات یا حتی پذیرفتن شرایطی معقولبرای حل این مسئله،مینویسد بطور کلی این کار به نمایش قدرت یاتظاهر به کاربرد نیروی نظامی احتیاج دارد و دوسه هزار سوارورزیده با چند عراده توپ تحت نظر یک فرمانده مجرب برای اجبار«محمدشاه به برداشتن محاصرۀ هرات»کافی خواهد بود زیرا مردمکشور خسته شدهاند و او باید احتیاجات خود را از نواحی خیلیدوردست تهیه کند و سپاهیان نیز ناراضی هستند."