چکیده:
در زنجیره تامین، مدیریت برگشتی، در قالب لجستیک معکوس اعمال می شود. به دلایل مختلف، جریان مواد و کالاها در خلاف جهت عادی زنجیره، اجتناب ناپذیر است. پرداختن به موضوع شبکه لجستیک معکوس و مدیریت و هدایت موثر و ضروری است. با توجه به بررسی ها یکی از مواردی که تاثیر بسیاری بر مدل سازی شبکه لجستیک معکوس دارد، در نظر گرفتن شرایط عدم قطعیت است. در لجستیک معکوس، پارامترهایی مثل ظرفیت مراکز، تقاضا، هزینه و کیفیت و... غیرقطعی هستند. با توجه به این موارد، در این تحقیق، یک مدل برنامه ریزی خطی عدد صحیح آمیخته احتمالی برای طراحی شبکه لجستیک معکوس ارائه شده است. برای حل این نوع مدل، ابتدا باید آن را به یک مدل قطعی تبدیل نمود. مدل ارائه شده در این تحقیق، چند محصولی و چند رده ای می باشد که همزمان، هزینه های حمل و نقل و احداث تسهیلات را در بر می گیرد. مدل مورد نظر با در نظر گرفتن کمینه سازی هزینه ها (هزینه های استقرار تسهیلات و هزینه های حمل و نقل) و همچنین در نظر گرفتن عدم قطعیت در تقاضای محصولات برگشتی، از نوع مسائل NP-Hard است که در آن، زمان حل مساله به صورت نمایی و با توجه به ابعاد مساله افزایش می یابد بنابراین، در این تحقیق، یک روش کارا با استفاده از الگوریتم ژنتیک با کدینگ اولویت ـ محور پیشنهاد داده شده است.
خلاصه ماشینی:
مـدل مـورد نظـر بـا در نظـر گـرفتن کمینـه سـازی هزینـه هـا (هزینه های استقرار تسهیلات و هزینه های حمل ونقل ) و همچنین در نظر گرفتن عدم قطعیت در تقاضای محصولات برگشتی، از نوع مسائل NP-Hard است که در آن ، زمان حل مسأله به صورت نمـایی و بـا توجه به ابعاد مسأله افزایش مییابد بنابراین ، در این تحقیق ، یک روش کارا با استفاده از الگوریتم ژنتیک با کدینگ اولویت ـ محور پیشنهاد داده شده است .
با توجه به نبود قطعیت در لجستیک معکوس و برای انطباق شـبکه لجسـتیک معکـوس مورد نظر با عالم واقعیت ، در این تحقیق ، میزان تقاضای مراکز تولید و مراکز بازیافت ، تصادفی در نظر گرفته شده است .
بـا توجـه بـه تعـاریف متغیرهـا و پارامترها و همچنین نکات بالا، تابع هدف مدل که شامل حداقل سازی هزینه احـداث تسـهیلات (رجوع شود به تصویر صفحه) (مراکز جداسازی و مراکز کنتـرل ، تمیـزکـاری و مرتـب سـازی) و همچنـین هزینـه جابجـایی و حمل ونقل محصولات و قطعات در لجستیک معکوس میباشد، به صورت زیر مشخص میشود.
٢- سلسله محدودیت های ظرفیت مراکز جداسازی: (رجوع شود به تصویر صفحه) این محدودیت ها بیانگر آن هستند که تعداد قطعات ارسالی از هر مرکز جداسازی (در صورت احداث شدن ) به مراکز کنترل ، تمیزکاری و مرتب سازی و مراکز بازیافت باید کوچکتر یا مساوی با ظرفیت آن مرکز جداسازی برای هر قطعه باشد.