چکیده:
موضوع راهکارهای تربیتی زمینهساز ظهور از دغدغههای مهم مکاتب فرهنگی، ادیان آسمانی و بهویژه دین اسلام است. هدف نوشتار حاضر، بررسی تعدادی از راهکارهای تربیتی است که در احادیث به صورت مستقیم یا غیرمستقیم به عنوان زمینهساز ظهور پرفروغ مهدوی مطرح شده است. روش پژوهش، توصیفی _ تحلیلی بوده و به منظور گردآوری دادههای لازم برای نیل به اهداف پژوهش، منابع حدیثی موجود و مرتبط با راهکارهای تربیتی زمینهساز ظهور با استفاده از فرمهای فیشبرداری از منابع جمعآوری شده و با شیوههای کیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. از راهکارهای تربیتی مورد تأکید در این پژوهش میتوان به تمهید شرایط رشد شخصیت افراد، معرفی تجربیات و الگوهای برتر مهدوی، فرهنگسازی مهدوی و آسیبشناسی با هدف آسیبزدایی اشاره کرد
Mechanisms underlying the ground setting education are among the concerns of the important cultural and religious schools، and especially Islam. This paper aims to examine some of the ways in which the Hadith traditions directly or indirectly explain the major contributing factors to the rise of legendary savior Mahdi. The study uses a descriptive and analytical approach and data is collected about the mechanisms underlying the ground setting education derived from the Hadith traditions، using microfiche from collected references. The analysis of data is qualitative and the main mechanism highlighted in this study are providing the necessary measures for personality development of people، introduction of best Mahdavi practices and patterns، culture building and pathological critique with the aim of betterment and fail proof culture conducive to Mahdaviiat are noted.
خلاصه ماشینی:
"(آمدی تمیمی، 1373: ج1، 260) شخص متربی با توجه به الگوهای برتری که مهدوی زندگی میکنند و تمام وجودشان تأسی از امام زمان( است، میتواند تحول عظیم تربیتی پدیدار کند و به سوی پرورش گرایشات فطری خویش از تجربیات برتر مهدوی خداخواهی، کمالخواهی، خیرخواهی، عدالتخواهی و دیگر ارزشهای اخلاقی گام بردارد و بفهمد که وی چه جایگاهی در گسترۀ گیتی دارد؛ از کجا آمده است و برای چه آمده و به کجا میرود؛ چه نقشهایی در این جهان دارد؛ اندیشۀ نظاممندش دربارۀ خویش و نظام آفرینش و زندگیاش در این دنیا چیست؛ خداوند را چگونه مییابد و مایل است با او چه رابطهای برقرار سازد؛ چه تحلیلی از علاقهاش به پروردگار دارد؛ در برابر خداوند و موقعیتش در جهان هستی چه رسالتی بر عهدۀ اوست؛ چه تناسبی با اولیای الهی و ائمۀ هدی( برقرار میسازد و میخواهد چه نوع رابطهای با دیگر افراد بشر داشته باشد؛ خواستار چه همکاریهای متقابلی با آنان است؛ آرمانهای فطریاش را در رابطه با خودش (مانند لذت و سعادتطلبی)، در رابطه با خدا (مانند پرستش، راز و نیاز و استعانت از خدا) و در رابطه با دیگر انسانها (مانند محبت، احسان و عدالت) و در رابطه با طبیعت و جهان هستی (مانند کشف جهان و بهرهبرداری از آن) چگونه محقق سازد، و در آزمایش عملی و عملکرد دینی به خوبی از عهده برآید."