Abstract:
امروزه پدید تروریسم به یکی از مهم ترین دغدغه های امنیتی ملت ها و دولت ها در سراسر جهان تبدیل شده است. رواج پدیده تروریسم منحصر به منطقه و یا دولت های خاصی نیست، بلکه از کشورهای کوچک، کمتر توسعه یافته تا بزرگترین قدرت های دنیا به نحوی با این معضل امنیتی مواجه هستند. همگام با اوج گیری فعالیت های تروریستی، تمهیدات بین المللی نیز برای مقابله با آن افزایش یافت، اما به رغم تمام قوانین و تمهیدات بین-المللی برای مقابله با آن، جامعه بین الملل هنوز نتوانسته با این پدیده به طور جامع و مانع برخورد کند و جهان را از لوث وجود تروریست هایی که خون هزاران انسان بی گناه را هدر می دهند، پاک نماید. به طور تقریبی می توان گفت از زمان شکل گیری جامعه بین الملل و درک لزوم مقابله با تروریسم، کشورها و جامعه بین الملل سه راهبرد را در روند مبارزه با تروریسم در پیش گرفته اند که هریک از این سه راهبرد موفقیت هایی را در پیش داشته است، اما هیچ کدام قادر مقابله ریشه ای با پدیده تروریسم نبوده است و در بلندمدت نتوانسته از دست زدن به اقدامات تروریستی جلوگیری کند که این مطالعه در پی آن است تا ابعاد راهبرد جمهوری اسلامی ایران در مقابله با تروریسم را در طی سه دهه اخیر تبیین نماید. از این رو، یافته های این پژوهش که با بهره گیری از روش توصیفی-تحلیلی و تکیه بر داده های عینی- تاریخی و استفاده از منابع کتابخانه ای و فضای مجازی (الکترونیک) صورت پذیرفته، نشان می دهد که جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از کشورهایی که پدیده تروریسم با امنیت آن پیوند خورده و به شکل دوگانه ای از تروریسم آسیب دیده است؛ در عین حالی که از ابزارهای نظامی و تاکتیکی (زودبازده) برای مقابله با مظاهر تروریسم بهره گرفته است درصدد خشکاندن ریشه های تروریسم و مقابله با عوامل به وجود آورنده اقدامات تروریستی (دیربازده) بوده و برای مقابله با تروریسم سیاست های ویژه ای را اتخاذ کرده است و اقدامات متعددی را انجام داده است، و این امر نشان دهنده آن است که جمهوری اسلامی ایران در زمینه مقابله با تروریسم دارای راهبردی مشخص بوده است
Nowadays، phenomenon of terrorism has become one of the most important nation’s and government’s security concerns of around the world. Broadening phenomenon of terrorism isn’t confined to the specific region or governments، but all states from micro and less developed countries to great powers face the security problem in some way. With the escalation of terrorist activities، international measures increased for combating it، but despite all of international laws and measures for combating it، in order to cleaning the world from presence of terrorists that they have killed thousands of innocent human beings bloodily، international community hasn’t been successful to combat with this phenomenon completely yet. Up to now، approximately، the international community has performed three strategies in process of combating terrorism، but despite minimal victories and achievements of these strategies، none of them hasn’t battled with phenomenon of terrorism undamentally aimed at preventing terrorist actions in long-term. This study tries to explain dimensions of Islamic Republic of Iran’s counter-terrorism strategy over the past three decades. Hence، the findings of this research which base on descriptive-analytical method and objective-historical data and using library resources and cyberspace (e)، show the Islamic Republic of Iran as one of the countries where the phenomenon of terrorism has become linked with its international and national security and has been damaged from terrorism doubly، meanwhile has used the military and tactical tools (short-term outcome) to deal with manifestations of terrorism، and as sought delimitating the roots of the factors causing terrorist acts (long-term outcome) and has carried out special policies and actions for counter-terrorism measures. This indicates that the Islamic Republic of Iran’ counter-terrorism strategy has been explicated.
Machine summary:
"٣. بعد از حادثه ١١ سپتامبر، یعنی ٢٨ سپتامبر ٢٠٠١ شورای امنیت قطعنامه ای را تصویب کرد که این قطعنامه (١٣٧٣)، در بند ٦ تمامی دولتها را موظف کرده که سالانه گزارشی را در خصوص اقدامات خود در راستای مقابله با تروریسم را به کمیته مبارزه با تروریسم (CTC) یا (Counter-Terrorism Committee) شورای امنیت سازمان ملل متحد، ارائه نموده و اگر هر کشوری از این اصل پیروی نکند در مجامع بین المللی باید پاسخگو باشد و این به معنی داشتن بار حقوقی این قطعنامه برای کشورهای جهان است ؛ لذا دولت جمهوری اسلامی ایران نیز به این قطعنامه پیوسته و آن را امضاء نموده و تاکنون (طبق یافته های نگارنده ) شش گزارش (البته لازم به ذکر است که گزارش ششم جمهوری اسلامی ایران به دلایل خاصی از جمله محرمانه بودن ، فعلا به اطلاع عموم نرسیده و فقط پنج گزارش قبلی قابل دسترسی میباشد) را در سالهای مختلف به این کمیته ارسال نموده و در آن گزارش اقدامات خود را در قالب پاسخ به سؤالهای آن ، ارائه نموده که ما در این پژوهش از مطالب ارائه شده در این گزارشات به عنوان مستندات و اقدامات جمهوری اسلامی ایران در ابعاد مختلف نظامی ، سیاسی ، اقتصادی و..."