Abstract:
گردشگری و به ویژه گردشگری فرهنگی، می تواند دریچه های نوینی از شناخت، توسعه و پایداری را برای جوامع به همراه داشته باشد. مقاله ی حاضر با این پیش-فرض که جاذبه ای به نام موزه می تواند بر توسعه ی گردشگری و به ویژه گردشگری فرهنگی در مقصد بیفزاید، سعی نموده است تا هدف پژوهش خویش را به بررسی وضعیت گردشگری فرهنگی، تحت تاثیر جاذبه ی موزه در شرق مازندران، به عنوان محدوده ی پژوهش قرار دهد؛ لذا روش مورد استفاده، پیمایش و ابزار مورد استفاده، پرسشنامه است. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان، 380 نفر برآورد شد و از نرم افزار SPSS جهت تحلیل داده ها استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد موزه های کلبادی شهر ساری و گوهرتپه ی شهر بهشهر، به صورت بالقوه نقش به سزایی در جذب گردشگر و معرفی تاریخ و فرهنگ شرق مازندران دارند که با برنامه ریزی و مدیریت دقیق از جانب سازمان های مربوطه، به ویژه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری استان، می توان بستر مناسبی برای توسعه ی گردشگری فرهنگی در منطقه فراهم ساخت.
Tourism, particularly cultural tourism opens the door to knowledge, development, and sustainability of society. With the hypothesis that museums can develop tourism, especially cultural tourism in destinations, this study aimed to examine the effect of musumes on cultural tourism in eastern Mazandaran using survey methods. The Sample size was estimated 380 respondents based on the Morgan chart and SPSS software was used to analysis the data. The results showed that Kolbady Musume in Sari and Gohar Tapeh Museum in Behshahr have potentially significant roles in attracting tourists and introducing the history and culture of eastern Mazandaran. This could provide a suitable ground for developing cultural tourism in the region depending on planning and management on the part of relevant institiutions, particularly the Cultural Heritage, Handicrafts and Tourism Organization.
Machine summary:
همچنین در چارچوب بحث نقش موزه های شرق مازندران در تشویق بازدید کنندگان و گردشگران به اقامت در منطقه و بالا بودن نظرات مثبت آنان ، می توان نقش کلیدی و پر قدرت موزه های کلبادی و گوهرتپه را در اقامت گردشگران و پیامدهای ناشی از آن که شامل گشت و گذار در سایر شهرهای منطقه و آشنا شدن با فرهنگ و آداب و رسوم مردم این خطه و بالطبع معرفی آن ها پس از بازگشت از سفر به سایرین ، ورود سرمایه ی ناشی از هزینه کرد بازدید کنندگان برای اقامت ، خرید صنایع دستی ، خوراک و محصولات کشاورزی و بهره مندی از خدمات و امکانات است را مشاهده نمود؛ اما در کنار این نکات مثبت و در خور تأمل ، می توان فقدان تبلیغات و اطلاع رسانی مناسب ، کمبود امکانات زیرساختی ، نامناسب بودن مسیرهای دسترسی ، عدم حضور راهنما در موزه ها (گوهرتپه )، عدم نظارت و برنامه ریزی کافی برای معرفی ویژگی ها و امتیازات منحصر به فرد موزه های شرق مازندران از جانب سازمان های مربوطه ، از جمله میراث فرهنگی را مهم ترین دلایل مهجور و ناشناخته ماندن موزه های مورد پژوهش در شرق مازندران دانست که علی رغم ویژگی های بارز و پرقوت فرهنگی و تاریخی و باستانی ، نتوانسته است آن چنان که باید و شاید، توجه بازدید کنندگان را به این مقصد گردشگری جلب نماید.