Machine summary:
"برخی استدلال می‌نمایند برای احتراز از واردات بنزین،بایستی اقدام به احداث پالایشگاه نمود،در اینجا دو نکته باید مورد توجه قرار گیرد،ولا بدون مهار رشد مصرف و تولید خودرو با تکنولوژی فعلی،تقریبا امکان جوابگوئی به تقاضا وجود نخواهد داشت،از طرفی برای جبران واردات روزانه حدود 30 میلیون لیتر بنزین(که در سال جاری حدود 6 میلیارد دلار برآورد می‌شود)،برمبنای الگوی فعلی پالایشی، باید تقریبا یک میلیون بشکه به ظرفیت پالایشی کشور اضافه نمود که اولا احداث چنین تاسیساتی با یک حساب سرانگشتی بیش از 20 میلیارد دلار سرمایه و 3 تا 4 سال زمان نیاز دارد و پس از احداث نیز بایستی روزانه یک میلیون بشکه از صادرات نفت‌خام کشور حذف شده و راهی پالایشگاههای جدید شود که به معنی حذف حدود 40 درصد از صادرات نفتی ما از بازارهای جهانی است که علاوه بر کاهش نقش استراتژیک ایران در بازارهای جهانی،به قیمتهای فعلی،سالانه حدود 20 میلیارد دلار از درآمد صادراتی دولت به این امر اختصاص خواهد یافت تا واردات بنزین(در حجم موردنیاز سال جاری)حذف شود.
شاید برخی چنین استدلال نمایند که این افزایش قیمت انرژی به خزانه دولت سرازیر خواهد شد که شاید بتواند اندوخته‌ای برای حل مشکل اشتغال و سایر مشکلات کشور باشد ولی بنظر می‌رسد این افزایش درآمد(به قول اقتصاددانان)توهم پولی باشد یعنی هرچند درآمدهای مستقیم اسمی دولت افزایش خواهد یافت،ولی نباید فراموش نمود که اقتصاد یک سامانه درهم تنیده و هزارتوست و این نکته نبایستی از نظر سیاست‌گذاران دور بماند که علیرغم تاکید قانون اساسی در زمینه تفکیک اقتصاد کشور به سه بخش دولتی،تعاونی و خصوصی،بعلت گسترش بیش از حد،دولت به عنوان بزرگترین بخش اقتصاد،اولین شوک را از افزایش قیمت فرآورده،بصورت مصرف فرآورده‌های گرانتر دریافت خواهد نمود و تکانه‌های بعدی،بصورت افزایش سطح قیمت‌ها،سطح دستمزدهای پرداختی،قیمت مواد اولیه موردنیاز و در کل سطح عمومی قیمت‌ها(تورم)نیز دامنگیر دولت خواهد شد که شاید در شرایطی،اگر درآمدها و هزینه‌های دولت را بصورت یکپارچه و بعنوان یک کل در نظر بگیریم،حتی درآمد واقعی دولت کاهش یافته و قدرت خرید واقعی درآمدهای دولت دچار نقصان خواهد شد."
(
, 
, 
)
