Abstract:
موجودات شرور در اساطیر ایرانا، یاران اهریمناند. دیوان در شمار شاخصترین موجودات شترور در اساطیر ایرانا هسیند. در این جسیار، تحلیل جدیدی از این موجودات ارائه ماشود زه مبینا بتر تهبیق آنها با خدایان شاخدار در فرهنگهای زهن آسیا و اروپای باستیان و ارائت نظریتهای جدیتد پیرامون خاسیگاه دیوان اس . از جمله وی گاهای برجسی مشیره بین این دو، موارد ذیل اسیخراق شده اس : ارتباط با خدای خورشید، اسیحال این خدایان باسیانا در عصر غلب تفکر دینا به شیهان و اهریمن، سیهچردگا و شاخداری (ریخ شناسا)، ارتباط با خدایان موسوم به گاو نر و ارتباط بتا مر و دنیای تاریک زیر زمین و سن های قربانا و مردم اوباری این خدایان. تعلق این خدایان بته فرهنگهای عصر ربالنوعپرسیا باعث شده تا در فرهنگهای توحیدی، «نبرد» بتا ایتن ختدایان و دیوان به مثابه اژدهازشا، تبدیل به آزمونوارهای برای تشرف قهرمانان شده، خویشکاری آنها ایتن باشد زه به عنوان مانع در برابر آفریدگان نیکوی اورمزد ایجاد چالش زننتد تتا قهرمتان را در مستیر تکامل قرار دهند. قهرمان با حمای الها فره بر موجودات مجهز به جادو غالب شده، با غلبه و گذر از دژها و قلعههای آنها به جاودانگا مارسد.
Introduction : The Horned god is an early 20th-century syncretic term for a horned or antlered anthropomorphic god with pseudohistorical origins. These Gods represents the male Gods of the religion''s ditheistic، the other part being the female Goddess or Mother Goddess. the deity is always shown with either horns or antlers upon his head، in this way emphasizing «the union of the divine and the animal»، the latter of which includes humanity.
Methode : The Horned God has been explored within several Archaeological theory، mythological، psychological، historical، cognitive nature، anthropology، and so on.The Horned God has become a recurrent theme in fantasy literature.
Evil creatures in Iranian mythology، evil (Ahryman) companions، the most prominent being the villain in Iranian mythology، demons (Divān) are. In this paper، a new analysis of this existing presentation، which is based on comparing them with horned deities in ancient cultures of Asia and ancient Europe and provide a new theory about what is the origin of the Persian demons?
Results and Discussion: In this paper، the analytical comparison between demons and deities Horned، this result was compared between the two sides shared the following parameters: relevance Horned deities and demons with the sun god at the age of religious thought turns naughty and as a result، the deities ancient Horned devil and his followers converted. Black and Horned demons and deities of the Horned (morphology)، communication with the gods known as bull، dark world of underground and traditions associated with death and sacrifice and cannibalism legend terrible gods.
Conclusion : Horned deities belong to the cultures of the era of the goddess worship. This has led، in monotheistic culture، «battle» with horned deities and demons، dragon-killer has the same function، this conflict has become a test for the initiation heroes are hard، they function as a barrier against creatures that God created well the challenge to the hero in the course of their evolution. Hero with divine support charisma (Farreh or manna s) on creatures with Magic won، defeating the locks and pass the initiation، is immortality.
Machine summary:
"با این وجود، شواهد موجود در تاریخ ادیان و سابق ریشهشناخیا واژٔە دیو (به معنا «خدا»)، ثاب مازند زه دیوان، خدایان عصر شره (یا خدایان دشمنان) بودهاند زه در عصر اصلح اعیقادات دینا مردم معنای باژگونه زسب زردهاند و نبرد با دیوان، ماتوانتد برخوردهای پیروان اهورامزدا را با پیروان دئویسنا نشان دهد و هیچ دلیلا وجود نتدارد زته ایتن متردم دیوپرس را قوما بوما فرض زنیم؛ بلکه برخوردهای مذهبا میان شعب مخیلف اقوام هند و اروپتایا نیز ماتواند در شکلگیری این زیفی اساطیری دخیل باشد.
یکتا از مهتمتترین ادیتانا زته پرسیش دیوان در پیشین آن نقش اساسا داشیه، آیین مهری باسیان اس ؛ البیه نه موق دوم و میکامل این زیش زه در عصر اشکانا رواق یاف و بعد از صدور به غرب، مییرائیسم غربتا را تشتکیل داد، بلکته زیش زهن مغان ایرانا (به خصوص در بخشهای شرقا فلت) زه شامل بتر شتکلا از چنتدختدایا Ahramainyu Angramainyu Aišma ابیدایا، مبینا بر پرسیش گروها از خدایان صاحب خویشکاریهایا خاص بود زه ایزد میثره (مهر یتا مییرا) مهمترین نقش را در حلق اجیماع این ایزدان عهدهدار بود؛ زیشا زه از آن به دئویسنا تعبیر زرده - اند؛ حیا واژٔە دیو زه در اصل به معنا «درخشش» اس ، در آغاز به ایزدان فروغ و روشنا در آیین مهر اطلق ماشد.
همچنان زه گاوهای بالدار نگارههای هخامنشا و گاوهای بالدار زاخ ستاراگون آستوری و linear Lawler گاوهای بالدار عیلما و نمودهای مشابه این ایزدان در ازیشافات جیرف زیفیت و خاستیگاه مشتیره دارند و در تصاویر پارسیان، گتاه جنگتاوران پارستا را در جتدال بتا ایتن ختدایان (دیتوان) متابینیم، نبردهای قهرمانان اساطیری شاهنامه با دیوان نیز ماتواند محیوی نشتانههایا از تقابتل ابرمترد ایرانتا و این خدایان نیرومند شاخدار و تیرهپوس باشد."