Abstract:
تلاش مستمر متفکران علوم انسانی برای ایجاد تعادل میان معتقدات بشر درباره جهان و زندگی از یک سو و جهان بینی از سوی دیگر، نشان می دهد که فاصله ای جدی میان اعتقادات و جهان بینی آنها وجود دارد. هر اندیشه ای هر اندازه متافیزیکی (مجرد)، هر تجربه ای در هر رتبه از شهود، هر منظر و اعتقادی هر قدر درون رشته ای و فراتاریخی باشد، ناگزیر متأثر از شرایط محیطی ست . یکی از اساسی ترین معضلات علوم انسانی فقدان پارادایم است ، که مطالعات میان رشته ای می تواند بخشی از این خلأ را جبران کند. ضرورت مطالعات بین رشته ای و ترکیب و انسجام رشته های تخصصی در مطالعه یک مسئله واحد یا مسائل متعدد قبل از هر چیز نیازمند تفکر باز و منسجم تحلیلی و همکاری در عمل و اندیشه نخبگان است . روش میان رشته ای معرفتی ست که در قلمرو علم و رشته خاصی نمی گنجد و در مرز محدودی متوقف نمی شود. اندیشمندان علوم انسانی می توانند گام هایی اساسی با تکیه بر نبوغ عقلانی (فلسفی )، توانایی علمی ، سابقه درخشان تاریخی و تحول بردارند. زیرا هیچ یک از فعالیت های اجتماعی بشر تک بعدی نیست و تعامل میان رشته های گوناگون علوم انسانی باعث می شود که اندیشمندان در قلمرو علوم بیشتر، موضوعات جدیدی را تعقیب کنند. بنابراین خطاپذیری دانش بشر، ماهیت مکمل سازی ، چندتباری بودن دانش و تعهد اخلاقی ، ضرورت رویکرد جدی به مطالعات میان رشته ای را در علوم انسانی ایجاب می کند.
Machine summary:
"زیرا گسترش معرفت جدیدی با نام دانش شماره ٢ بهار ١٣٩٣ تجربی (ساینس ) ، از عصر رنسانس و متأثر از روش استقرایی افق جدیدی را در تحلیل و فهم پدیده های علوم اجتماعی ایجاد نمود که رهیافت میان رشته ای می تواند به عنوان راهکاری یعنی اصل برنامه پیشگیری و درمان تحویلی نگری مورد استفاده قرار گیرد.
به عبارت دیگر، انسان ها می توانند از طریق مواجهه با جهان به واسطه حواس (تجربه ، عقل ) برخی گزاره ها را اثبات ، و هندسه معرفت را به اعتبار آن توجیه و تبین کنند (چالمرز، ۱۳۸۴: ۱۳۶) و طبیعی ست که در این زمینه همه گزاره ها را نمی توانند اثبات و توجیه کنند، زیرا نه علم همه آنها در یک اندیشمند جمع است و نه یک پدیده و مسئله برای همه از یک اندازه اهمیت و حساسیت برخوردار است .
نتیجه گیری امکان خطا در فهم و روش استفاده از دانش های گوناگون ضرورت رهیافت مطالعات میان رشته ای را آشکار می کند، زیرا تعدد روش در مطالعات تحقیقی نشان می دهد که انسان به طور طبیعی برای شناخت پدیده های گوناگون نیازمند گونه های مختلف علم ، به ویژه علوم انسانی ، است .
مطالعات میان رشته ای در حوزه علوم انسانی به قصد دیدن پدیده ها و مکمل سازی ، تداخل ، ترکیب و استفاده از تخصص های مختلف در حیطه های گوناگون صورت می گیرد و بر خلاف نگرش حصرگرایانه ، نه تنها دیدگاه های دیگر را مردود و بی ثمر نمی داند، بلکه خود را محتاج مواجهه جدی و روش مند با آنها می داند."