Abstract:
«طالبی» گوینده سده دهم هجری قمری که پارسی و تازی، نیک میدانسته، در تاریخ 947 هـ.ق، به نظم «شوقنامه محمّدی» در قالب مثنوی مبادرت ورزیده و در سال 949 هـ.ق آن را در مکّه معظّمه به پایان رسانده است. استنساخ این نسخه منحصر به فرد، به خطّ نستعلیق متوسط با قلم کاتبی به نام «ساقی بن سلیمان»، در سال 950 هـ.ق به انجام رسیده است.
«طالبی» در «شوق نامه»، داستان سفر روحانی بلوقیا ـ پادشاه مصر ـ را به قصد زیارت حضرت ختمی مرتبت (ص) در 4941 بیت سروده است. بن مایه این داستان، حدیث «اشتیاق» است و «آرزومندی».
«شوق نامه» ضمن تاثیر بسیار از مثنوی مولانا و گلشن توحید شاهدی، از نظر ساختار، شباهت زیادی به مصیبتنامه عطّار دارد، هر چند در بیان مسائل دینی و اخلاقی، لحن او همانند سنایی غزنوی، لحنی آموزنده و حکمی است.
Talebi, the composer of Shoughnameh Mohammadi in the tenth century A.H. , being fluent in both Farsi, and Arabic started this work in masnavi style in the year 947 A.H., and terminated it in the holy Makeh in 949 A.H. The transcription of this unique copy in a calligraphic style was made by a calligrapher, Saghi-Ibn Solieman in 950 A.H.
Soughnameh is the account of the spiritual journey of Beloghia, the Egyptian king, on his way to the place of pilgrimage of Prophet Mohammad which was composed in 4941 lines. The basic theme of this story is the longing and enthusiasm for reaching the Prophet’s sanctuary. Being largely under the influence of Masnavi Moulana, and Golshan Touhidi written by Shahedi, yet in terms of structure, Shoughnameh bears a lot of resemblance to Attar’s Mosibatnameh. Nevertheless, in expressing religious and moral issues, its tone like that of Sanaei Ghaznavi becomes more instructive and domineering.
Machine summary:
تنها از التفات سلطان عثمانی ـ سلیمان شاه اول ـ در ملاقات با او می توان این احتمال را داد که او 9 صاحب مکنت یا بازرگانی پر آوازه و یا در دانش ، صاحب نام بوده است : مرحمــت فرمــود و بنمــود التفــات یـــا تم انعـــام شــ(ـشـاوهقنپاـمه ـــ٤ا٥ک٧)ذات طالبی بارها به ارادت و علاقۀ خاص خود به حضرت مولانـا جـلال الـدین محمـد بلخی اشاره کرده و حتی زیارتنامه ای در ٥٧ بیت برای مولانا سروده اسـت کـه بـا ایـن بیت ها آغاز می شود: الســـلام علیـــک ای ســـردار دیـــن الســـلام علیـــک کهـــف العاشـــقین الســـلام علیـــک شـــاه لامکـــان الســـلام علیـــک ای قطـــب زمـــان الســـلام علیـــک ای دریـــای نـــور ای ولـــی حـــق ، مبـــرا از غـــرور مولـــوی آن معـــدن صـــدق و صـــفا رهنمـــــای عاشـــــقان کبریـــــا ذات پـــاکش مطلـــع انـــوار عشـــق خواجــۀ ســر محفــل بــازار عشــق (شوقنامه ، ٨٢٦-٨٢٢) خلاصه آنکه از حال و روزگار، حرفه ، نحوۀ معیشـت و بسـتگان و اعقـاب و حتـی تألیفات دیگر طالبی ـ جز همین زیارتنامه ـ هیچ اطلاعی به دست نداریم .