Abstract:
محمد مهدی جواهری از بزرگترین شاعران کشور عراق است. بیشتر اشعار او به بیان مفاهیم سیاسی و اجتمـــاعی اختصاص دارد. وی به سرودن اشعار میهنی و قهرمانی گرایش داشته است. مضامین پایداری نیز در اشعارش به وفور دیده میشود. حمید سبزواری نیز شاعری انقلابی است که همواره با جریان انقلاب و مبارزه با طاغوت همراه شده است. هر دو شاعر خواستگاه ایرانی داشته و هر دو از حامیان مظلومان و ستمدیدگان بوده و در برابر بیداد زمان قد علم کردهاند. مفاهیم ادب پایداری نظیر ترسیم ظلم و استبداد، دعوت به مبارزه علیه ظلم، امیدوارکردن مردم در پیروزی، بیان ظلم و جنایت و بیعدالتی، بزرگداشت شهدا، ستایش آزادی و آزادگی و سرزمین در سرودههای هر دو به وفور یافت میشود.
Machine summary:
این مقاله به بررسی تطبیقی مفاهیم پایداری در اشعار محمد مهدی جواهری و حمید سبزواری از نمایندگان ادب مقاومت عراق و ایران میپردازد.
سبزواری سرانجام ظلمت را که نمادی از ظلم و ستم است با آمدن خورشید طلب میکند: برشو ای مهر دل افروز که برخیزد ظلمت این شب شوم از همه سامانها (سبزواری،292:1376) شاعر مبارز ایران به پیروزی امیدوار است و عقیده دارد که نجاتبخشی برای رهایی از یوغ ستمگران پدیدار خواهد شد: زین سیه ابر که همکاسه این شام استشهســواری ز دل گــرد بـــرون آیدداد بستاند و کیـفر دهد و گـیرد برشود صاعقهای هــادم بنیـانهادر کفش رایــت آزادی انسانهاداد این ملت مظلوم ز خاقانها (همان:293) سبزواری هنگامی که از درد و تظلم مردم افغانستان میسراید؛ نجاتدهنده آنان را از ایران میداند: بمان تا غریوی ز ایران برآیدز دامان الوند خیزد هرایی خروشی ز ملک دلیران برآیدکه تا مرز اهواز و کرمان برآید (همان:343) بزرگداشت مقام شهداء در مبارزات مردمی علیه حکومتهای نامشروع، همیشه افرادی هستند که برای مردم، وطن و عدالت، جان خود را از دست میدهند.
جواهری شاعری به پا خواسته در برابر استبداد و ظلم است، که برای این اندیشه ظلمستیزی از زندگی خود مایه گذاشته عمری را در تبعید به سر برده و مرگ عزیزان و دوستان خود را نظارهگر بوده است؛ و حمید سبزواری نیز شاعری انقلابی است، که همواره با جریان انقلاب و مبارزه با طاغوت همراه شده است.