Abstract:
ﻧﻤﺎد ﯾﮑﯽ از آراﯾﻪ ﻫﺎی ادﺑﯽ اﺳﺖ. وﯾﮋﮔﯽ ﺑﺎرز ﻧﻤﺎد، اﯾﻬﺎم، ﻋﺪم ﺻﺮاﺣﺖ، ﻏﯿﺮ ﻣﺸﺮوح و ﻏﯿﺮ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﻮدن آن اﺳﺖ، ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﮐﻪ در زﺑﺎن ﺳﻤﺒﻠﯿﮏ ﻣﺮاد و ﻣﻘﺼﻮد، ﻇﺎﻫﺮ و ﺻﻮرت ﮐﻼم ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ، ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ اﺳﺖ ورای ﻇﺎﻫﺮ و ﻓﺮاﺗﺮ و ﻋﻤﯿﻖ ﺗﺮ از آن ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. دراﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻧﮕﺎرﻧﺪه ﺑﻌﺪ از ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﻤﺎد و ﺳﻤﺒﻞ و اﯾﺮاد ﻧﻈﺮات ﺑﺰرﮔﺎن اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ، ﻧﻤﺎد در اﺷﻌﺎر ﺳﯿﻤﯿﻦ را ﻣﻮرد ارزﯾﺎﺑﯽ ﻗﺮار داده اﺳﺖ. ﺳﯿﻤﯿﻦ ﺑﻬﺒﻬﺎﻧﯽ از ﺷﺎﻋﺮان ﻣﻌﺎﺻﺮ در اﺷﻌﺎر ﺧﻮد از ﻧﻤﺎد ﺑﻬﺮه ﺑﺮده اﺳﺖ و ﻫﻤﯿﻦ اﻣﺮ ﯾﮑﯽ از رازﻫﺎی ﭘﯿﭽﯿﺪﮔﯽ اﺷﻌﺎر ﺳﯿﻤﯿﻦ ﺑﻬﺒﻬﺎﻧﯽ اﺳﺖ. ﻧﻤﺎدﻫﺎی وی ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ از ﻋﻘﺎﯾﺪ و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻫﺎی ﻋﺮﻓﺎﻧﯽ، ﻧﮕﺮش ﻓﻤﯿﻨﯿﺴﺘﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اوﺳﺖ. اﺷﻌﺎر زﯾﺒﺎی وی ﻣﺸﺤﻮن از ﻧﻤﺎد ﻫﺎی زﻧﺎﻧﻪ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﮐﻪ در آن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﻤﺎد ﻫﺎﯾﯽ ﭼﻮن: ﻏﻨﭽﻪ، ﻧﺮﮔﺲ، ﺳﺎﻗﮥ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ و ...در اﺷﻌﺎر وی ﺗﺠﻠّﯽ ﺧﺎصّ ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻧﻮع ﺧﻮد ﻗﺎﺑﻞ ﺑﺮرﺳﯽ اﺳﺖ.
Machine summary:
در سرودة بالا که از ضمیر خود آگاه شاعر نشأت گرفته است ، نرگس نماد چشم می باشد و تقریبا تمام شاعران ادبیات از این نماد بسیار زیبا استفاده کرده اند.
ولی در شعر زیر که از ضمیر ناخود آگاه شاعر نشأت گرفته است ، نرگس نماد انسانی است که از درد و رنج روزگار همانند گل نرگس پشتش خمیده شده است و نمی تواند زندگی کند.
در این بیت زیر ازحافظ که از ضمیر خود آگاه شاعر نشأت گرفته است ، نرگس نماد چشم عاشقی است که از نگاه کردن به معشوق خوابش نمی برد.
در این بیت زیر از حافظ که از ضمیر خود آگاه شاعر نشأت گرفته است ، گل نماد گل سرخ است که در فصل بهار می شکفد و عطر زیبایش همه جا را پر می کند.
در این شعر که از ضمیر خود آگاه شاعر نشأت گرفته است ، شبنم نماد درد و غصه ای است که انسانی که در دلش غصه دارد، وقتی اشک می ریزد همانند قطره های باران که وقتی بر روی گل می نشینند، مانند شده است .
در این شعر که از ضمیر خود آگاه نشأت گرفته است ، گوهر نماد اشک شاعر است که در زیر مژگان پنهان شده است .
در این شعر که از ضمیر خود آگاه شاعر نشأت گرفته است ، آبگیر نماد زندگی بستۀ زن اجتماعی است که سیمین در آن می زیسته است .
در شعر زیر که از ضمیر خود آگاه شاعر نشأت گرفته است ، آئینه رمز پاکی و نماد روح پاک است .