Abstract:
دغدغه شغلی یکی از مهمترین معضلاتی است که همواره، همراه با افراد بوده است. اقتصاد ایران نیز به فراخور سال های رونق و رکودی که داشته، همواره با نوساناتی در بیکاری و نرخ اشتغال روبرو بوده است. در سال های اخیر به واسطه تغییرات اساسی در ساختار اشتغال کشور، و همچنین ورود جمعیت دهه شصت به بازار کار از یک سو، و کمبود تقاضای نیروی کار از سوی دیگر، نااطمینانی شغلی و انتظار برای یافتن شغل در کشور افزایش یافته است. این پژوهش با استفاده از روند داده های سری زمانی مربوط به بازار کار کشور، و شاخص سازی موزون، نااطمینانی و ریسک شغلی را برای دسته های مختلفی جنسی و جغرافیایی در دوره 1393-1384 اندازه گیری کرده است. با توجه به نتایج در سال های اخیر نااطمینانی شغلی برای اغلب دسته های مورد بررسی در سطح پایینی قرار داشته است. به گونه ای که به صورت کلی اطمینان و پایداری شغلی در دوره 1389-1384 روند نزولی شدید و پس از آن نسبتا روند صعودی را تجربه کرده است. علاوه براین در سال های اخیر زنان شهری و روستایی سطوح نااطمینانی بالاتری از مردان و متوسط کشور را داشته اند، همچنین نااطمینانی شغلی در روستاها بیش از شهرها بوده است. بررسی نااطمینانی شغلی در استان های ایران نیز نشان از آن دارد که مردان در استان های آذربایجان شرقی، گلستان و هرمزگان و زنان در استان های آذربایجان شرقی، خراسان رضوی و گیلان بالاترین سطح نااطمینانی شغلی در دوره 1392-1384 را در مقایسه با سایر استان ها داشته اند.
Machine summary:
این پژوهش با استفاده از روند داده های سری زمانی مربوط به بازار کار کشور، و شاخص سازی موزون ، نااطمینانی و ریسک شغلی را برای دسته های مختلفی جنسی و جغرافیایی در دوره ١٣٩٣-١٣٨٤ اندازه گیری کرده است .
به گونه ای که از یک سو رکود در اقتصاد ملی به واسطه تحریم های سال های اخیر و سایر متغیرهای مؤثر اقتصادی ، سبب کاهش تقاضای کار و از سوی دیگر ورود جمعیت بالای دهه شصت به بازار کار سبب افزایش عرضه نیروی کار شده است و این رخداد، تعادل بازار کار کشور را تحت الشعاع قرار داده و سبب افزایش نسبی نرخ بیکاری ، افزایش جمعیت غیرفعال و تغییرات اساسی در بازار کار شده است .
بررسی دقیق تر بازار کار نشان از آن دارد که تغییرات اساسی در طرف عرضه کار در کشور رخ داده و این مسئله با رشد روز افزون جمعیت غیرفعال به دلایل مختلف ١ سبب کاهش نرخ مشارکت اقتصادی و به واسطه آن تعدیل نرخ بیکاری فزاینده در بسیاری از استان های ایران شده است .
مرحله بعدی پژوهش مربوط به برآود شاخص نااطمینانی بازار کار در استان های ایران است ، یکی از متغیرهای مورد استفاده در این بخش واریانس نرخ بیکاری به عنوان شاخصی از نااطمینانی شغلی است که نشانگر تغییرپذیری بالا برای شغل در هر استان میباشد، محاسبه این شاخص برای دوره ١٣٩٢-١٣٨٤ نشان از آن دارد که همه استان ها دارای واریانسی بیش از متوسط کشور هستند.
(2012), Offshoring and job loss fears: An econometric analysis of individual perceptions, Labour Economics 19 (2012) 738–747 - Hakkio C.