Abstract:
هدف اصلی این پژوهش تبیین رابطهی نصیحت و زندگی مطلوب فردی، اجتماعی و سیاسی از منظر فقه سیاسی شیعه است. در اینراستا تاثیرات اساسی خیرخواهی و لزوم "نصیحت استنصاحی" در کلیهی شؤونات زندگی، بهویژه زندگی سیاسی–اجتماعی را بهشیوهی توصیفی–تحلیلی بررسی کرده و به این نتیجه دست یافتهایم که با وجود اختلافات فقها، در مجموع نصیحت و خیرخواهی برای حاکمیت بهلحاظ "آزادی اندیشه و بیان"، "حق مشارکت سیاسی"، "خطاپذیری حاکمان" و "جلوگیری از خودمحوی آنان" امر مطلوب و حسن محسوب میشود. لذا نصیحت در حاکمیت اسلامی یک امر پسندیده و شایان اهمیت و ضرورت بوده و یکی از نیازهای اساسی نظام اسلامی در دستیابی به حیات مسئولانه در جامعهی اسلامی است.
Machine summary:
در اين راستا تاثيرات اساسـي خيرخـواهي و لـزوم "نصيحت استنصاحي " در کليه ي شؤونات زندگي ، به ويژه زنـدگي سياسـي–اجتمـاعي را به شيوه ي توصيفي–تحليلي بررسي کرده و به اين نتيجـه دسـت يافتـه ايـم کـه بـا وجـود اختلافات فقها، در مجموع نصيحت و خيرخواهي براي حاکميت به لحاظ "آزادي انديشه و بيان "، "حق مشارکت سياسي"، "خطاپذيري حاکمان " و "جلوگيري از خودمحوي آنـان " امر مطلوب و حسن محسوب ميشود.
93 حکم نصيحت استنصاحي با در نظرگرفتن مقدمه ي فوق ، حال پرسـش ايـن اسـت کـه در فـرض استنصـاحي، آيـا نصيحت کردن بر نصيحت کننده واجب است يا نه ؟ مثلا اگر فردي سراغ شما آمده و طلـب خيرخواهي کند و بگويد: "من اين مشکل را دارم و شما بـه مـن نظـر خيرخواهانـه ارائـه بدهيد" وظيفه شما چيست ؟ آيا بر ما واجب است که نصيحت خيرخواهانه ارائه کنيم ؟ آيـا در صورت عدم ارائه نصيحت ، ترک واجب کرده و مرتکب معصيت شده ايـم ؟ يـا ايـن کـه وجوبي در پذيرش آن نيست و مختاريم ارائه ي نصيحت نموده يا اين که از آن صرف نظـر کنيم ؟ در اين رابطه علما دو فرض : "قبول ارائه ي نصيحت " و "عدم قبول ارائه ي نصيحت " را مطرح ميکنند.