Abstract:
شعر معاصر با توجّه به جریاناتی که پشت سر گذاشته و از لحاظ تغییراتی که در وزن، قافیه، موسیقی، فرم و... به خود دیده، از نظر سبکی نیز روند تازه و بی¬بدیلی را تجربه کرده است. پرداختن به سبک¬ گفتاری(روایی) و ویژگی¬های مشترک این سبک در آثار شاعران معصر حائز اهمّیّت ااست. سبک گفتاری، سبکی است که اکثر شاعران معاصر در آن طبع-آزمایی کرده¬ و دارای ویژگی¬های مشترک زیادی در این زمینه هستند. این سبک که عنصر برجستة آن روایت است، در آثار این شاعران نمود بیشتری دارد؛ بدین منظور این پژوهش در جهت تحلیل و بررسی اشتراکات شاعران پیرو این سبک انجام شده است. تا از این رهگذر ویژگی¬های سبک شناختی سبک گفتاری (روایی) به صورت هر چند مختصر ولی ارزنده به مطالعات و تحقیقات سبک¬شناسی و زبان¬شناسی ادبیّات فارسی افزوده شود.
Machine summary:
نکتة دیگری که لازم به ذکر است، این است که برجستهسازی در سبک گفتاری به غیر از حوزة استعاره، در حوزة ترکیبات شگفت و زیبا نیز جلوهنمایی میکند که در قسمت اوّل این پژوهش به آن پرداخته شده است.
همانطور که در تعریف این سبک گفته شد، شاعرِ سبک روایی به نوعی به روایت میپردازد که گویی خوانندة این شعر میپندارد این شعر از زبان خودش بیان شده و راوی این شعر است؛ این ویژگی یک امتیاز برجسته برای سبک گفتاری محسوب میشود ولی این ادّعا، دلیل بر این نیست که راوی واقعی و اصلی را که همان خود شاعر است، از یاد ببریم.
بنابراین در همة روایتهای ذکر شده، ویژگی مشترک دیگری را که میتوان برای این شاعران گلچین شده یادآور شویم، اوّل شخص بودن زاویة دید این شاعران است که از زبان خود به بیان روایتهای مختلف میپردازند.
در مورد ویژگیهای صوری و تصویرسازیهایی که این شاعران به قصد بیان روایتهای خود به کار برده و استفاده کردهاند؛ باید گفت که تصویرهای این شاعران از نوع تصویرها و آرایههای مبهم و سردرگم کننده نبوده است و بیشتر از آرایههایی استفاده کردهاند که حرف اوّل را برای شکل دادن و تجسّم یک تصویر در ذهن مخاطب میزنند، و این آرایهها یعنی تشبیه و استعارهاند.
لحن صمیمی و محاورهایی که شاعر وارد روایتهای خود میکند، یکی دیگر از ویژگیهای مشترک شاعران سبک روایی است که در حیطة ویژگیهای زبانی، مورد بررسی قرار میگیرد.