Abstract:
با پیش فرض امکان اسلامی سازی علم، بحث از چگونگی و کیفیت دستیابی به علم اسلامی مطرح
می شود. این مبحث در غالب علوم انسانی و به ویژه در علم جامعه شناسی اهمیت فراوانی دارد. امروزه نگاه سکولار به تمام عرصه های علم از جمله آفت های مهم و خطرناک عرصه دانشورزی است. پیامد این
نگرش، ماندن در حصار یافته های بشری و دور افتادن از داده های وحیانی است. نویسندگان این مقاله در
صدداند که مولفه های علم اسلامی را با تکیه بر آرا و نظرات اندیشمندان معاصر مورد نقد و بررسی قرار
داده و برای چگونگی دستیابی به علم اسلامی در حوزه جامعه شناسی به جمع بندی قابل قبولی برسند. با
مراجعه به آرای اندیشمندان معاصری که اسلامیسازی علم را امر ممکن و ضروری دانستهاند، مجموعا
. دوازده مولفه و شاخصه برای وصول به این غایت مهم به دست آمد. مولفههای مزبور عبارتاند از: ١
. مبادیگرا، ٢. عقل محور، ٣. غایت محور، ٤. منفعت گرا، ٥. همسو با نصوص دینی، ٦. تقدس محور، ٧
. دستورمحور، ٨. تغییرناپذیر، ٩. خاستگاه محور، ١٠ . ارزش محور، ١١ . عدم مخالفت با نصوص دینی، ١٢
روش مدار. بخش دوم مقاله به تفاسیر جامعه شناسی اسلامی پرداخته است. در این بخش حاصل نظرات
برخی از اندیشمندان درباره جامعه شناسی اسلامی به عنوان نمونه عینی کار، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است
Machine summary:
نويسندگان اين مقاله در صدداند که مولفه هاي علم اسلامي را با تکيه بر آرا و نظرات انديشمندان معاصر مورد نقد و بررسي قرار داده و براي چگونگي دست يابي به علم اسلامي در حوزه جامعه شناسي به جمع بندي قابل قبولي برسند.
در اين بخش حاصل نظرات برخي از انديشمندان درباره جامعه شناسي اسلامي به عنوان نمونه عيني کار، مورد بحث و بررسي قرار گرفته است .
به طور کلي، تلاش در جهت اسلامي کردن علوم اجتماعي و پايه ريزي روشي متمايز با روش هاي موجود بايد مبتني بر اعتقادات ديني و برآمده از نظام معرفتي ديني، به عنوان يک مجموعه باشد و در غير اين صورت ، تلاشي نافرجام خواهد بود.
در صورتي که پيوند علوم با وحي به شيوه مذکور برقرار گردد؛ يعني علوم ، اصول و مبادي فلسفي خود را بنيان هستيشناسي الهي سازمان داده و با وحي به عنوان يکي از منابع معرفتي که در برخي موارد نقش تأييدي و ارشادي و در بعضي موارد نقش تأسيسي دارد، بنگرند، همۀ آن ها به عنوان جزئي از معرفت ديني به تبيين بخش هاي مختلف آفرينش مشغول بوده و هرگاه در داوريهاي خود به حقيقتي دست يابند، به مفهومي که مورد اعتبار و نظر دين بوده و از تأييد الهي برخوردار است ، نايل خواهند شد، بدينسان ، علم نه تنها در دايرة اصول و يا فروع دين ، بلکه در تمام حوزه هايي که آموزه هاي اسلام درباره آن ها قواعدي را ارائه مينمايد، علاوه بر ثباتي که خصيصۀ همۀ گزاره هاي علمي است از تقدس الهي نيز بهره ور ميگردد.