Abstract:
اهداف: هدف از انجام این مطالعه بررسی مدت زنده ماندن بیماران پس از دچار شدن به وضعیت زندگی نباتی است.
روش ها : در این مطالعه به صورت گذشته نگر و مقطعی، تمامی پرونده های بیماران دچار وضعیت زندگی نباتی که از آغاز سال1387 تا پایان سال1396 به مراکز پزشکی قانونی در شهر تهران مراجعه کرده بودند استخراج گردید و از میان آنها تعداد 58 پرونده که دارای اطلاعات کامل بودند بررسی شدند.
یافته ها: از مجموع پرونده ها شصت و نه درصد مرد و سی و یک درصد زن بودند. از نظر بررسی وضعیت حیات، در پایان سال 1396 چهل و هفت درصد از افراد فوت شده بودند و پنجاه و سه درصد هنوز زنده بودند.
میانگین سنی کل افراد مورد مطالعه (6/17 +_7/52) سال بود. شایعترین علت ابتلا به وضعیت زندگی نباتی در پنجاه و پنج درصد از افراد ؛ صدمات متعدد بدنی در اثر اصابت جسم سخت بود. کمترین مدت زنده ماندن پس از ابتلا به وضعیت زندگی نباتی 1 ماه و بیشترین مدت 192 ماه (16 سال) بود. میانگین مدت زنده ماندن پس از ابتلا به وضعیت زندگی نباتی(1/5 +_ 6/39) ماه به دست آمد.
بحث و نتیجه گیری: با عنایت به میانگین مدت بقا حدود 3 تا 5/3 سال در افراد مورد مطالعه می توان میانگین هزینه نگهداری از آنان را تخمین زد. امیدواریم این تحقیق مبنایی جهت بازنگری درتعلق تعداد دیات منافع از دست رفته در ایشان با عنایت به طول مدت بقا وهزینه مراقبت از آنها قرار گیرد تا به عدالت نزدیکتر باشد.
Aims: main goal was to investigate survival time of vegetative state patients who referred to Tehran legal medicine.
Materials and Methods: We studied all vegetative state patients` files from 1387 to 1396 which were existent in achieve of Tehran legal medicine.
Findings: Among all the patients from the beginning of 1387 to the end of 1396; there were 58 records, of which 31 (53.4%) of them were still alive at the time of the study and 27 (46.6%) of them died. 40 (69%) were male and 18 (31%) were female. The average age of them was)52.57 ± 17.6( years.
The most common cause which leading to vegetative state was multiple trauma in 32 (55.1%) patients. There was no statistically significant relationship between gender and the survival time of people with vegetative life. There was no statistically significant relationship between the cause of vegetative life and the survival time of vegetarian life. Also, the relationship between the age and survival rate of vegetarian life No significant statistics were obtained.
Of the total of 58 people, the studied vegetative life was the lowest, the shortest survival period was after 2 month of vegetative life, and the longest survival period was 192 months (16 years). The average survival time was after the incidence of vegetative life (39.6 ± 5.1%) months.
Conclusion: We hope that this research will be the basis for revising the number of wergilds in these patients.